verwachting versus werkelijkheid

Mijn verwachtingen voor dit boek lagen zeker hoog, wat niet erg is tenslotte, maar het vervelende is dan wel: komen deze verwachtingen uit? Ik ben mijn leesverslaving namelijk begonnen met de Selectie-serie van Kiera Cass. Toen ik dus zag staan: voor fans van Kiera Cass, schoten mijn gedachten uiteraard naar de serie die ik van haar had gelezen.
Eenmaal begonnen in het boek, duurde het niet lang voor ik erachter kwam dat ik het boek leuk vond, maar absoluut niet te matchen was met de Selectie-serie. Het deed mij denken aan een combinatie van 'The princess Diaries en The prince and me'. Het was zeker genieten om het boek te lezen, vooral omdat de hoofdpersoon: Daisy, in werkelijkheid een boekennerd is en eigenlijk gewoon doodnormaal is. Ik kon me ergens wel in haar vinden:
Ze houd van lezen;
Gaat naar boekevenementen om auteurs te ontmoeten en boeken te laten signeren, dus je begrijpt als lezer voor 110% wat er door haar heen gaat als ze niet naar een signeersessie kan;
ze verft haar haar in knalkleuren (ja, ik houd er ook van om mijn haar in verschillende kleuren te verven, momenteel een beetje asblond/grijs);
Je leert Daisy in het verhaal het beste kennen van alle personages, wat ik altijd een pluspunt vind bij het lezen van een verhaal. Over de andere personages leer je ook wel het één en ander, maar vind ik die relaties een beetje oppervlakkig blijven. En dan heb ik het met name over de relatie die je als lezer zogezegd met de personages opbouwd.
Het verhaal zelf is leuk opgebouwd. De grote lijnen zijn duidelijk, maar ik heb af en toe het gevoel alsof er een kleine tijdsprong gemaakt wordt, waardoor je niet 100% in het verhaal meegezogen wordt. Ondanks dat, had ik het verhaal binnen een dag of 3 uitgelezen. En dat terwijl ik gewoon elke dag gewerkt heb.
Benieuwd naar wat jij zelf van het boek vind! Lees hem dan vooral. Mijn recensie komt misschien niet helemaal spetterend over, maar ondanks dat vind ik het zeker wel een leuk boek om te lezen!