Lezersrecensie
Nerdy funny feelgood
Dankjewel HarperCollins Holland voor dit digitale recensie-exemplaar.
Dit boek zou ik omschrijven als een nerdy feelgood verhaal, met een hele prettige dosis humor. Het kostte even tijd om in het verhaal te komen, maar eenmaal na de 40% heb ik dit boek in een ruk uitgelezen. Door de gevechten en andere geschiedenis- en fantasierijke elementen in dit boek, voelde het hier en daar ook wat als een fantasy verhaal. Dit werd versterkt doordat er af en toe Lord of the Rings-references in het verhaal voorkwamen. Ik vond dit een unieke combinatie.
Het verhaal start meteen met actie, je valt namelijk middenin een larp-gevecht tussen Daisy (hoofdpersoon) en haar tweelingbroer Sam, twee ‘elfen’ die samen met hun ouders en andere dorpsgenoten een Fellowship vormen. Door een speling van het lot (oftewel haar vader) stapt Daisy uit haar comfortzone en belandt ze met een zomerbaantje in de Tower of London. De baan is haar op het lijf geschreven, maar toch zal ze alles op alles moeten zetten om het tot een succes te maken.
Dit boek bevat super leuke personages. Ondanks dat ze niet allemaal evenveel in het verhaal voorkomen, is het gemakkelijk om een beeld bij hen te vormen. Daisy’s vader is één van mijn favo personages in dit boek, dat is echt zo’n sulletje, hilarisch. Ook Bobble, haar nieuwe huisgenoot, vond ik geweldig.
Op een of andere manier kon ik mezelf heel goed inleven in Daisy. Misschien lijken we ook wel een beetje op elkaar. Daisy is iemand die graag ontsnapt van de buitenwereld en die haar echte identiteit eigenlijk niet zo de moeite waard vind. Daarom verschuilt ze zich graag achter haar alter ego. Als ‘Lady Alenthea’ is zij voor niemand bang. Ik heb niet vaak met boeken of films dat er een brok in mijn keel ontstaat, maar bij dit boek gebeurde dat wel. Ik voelde haar verdriet, haar boosheid, haar ongemakkelijkheid en haar blijdschap.
Daisy’s chemie met Teddy is fantastisch. Ik heb veel moeten lachen om die twee. Het is mooi om Teddy te zien verzachten en te lezen dat er steeds meer laagjes van zijn echte ik naar voren komen. Is hij eigenlijk echt wel die macho van de krantenkoppen?
In dit verhaal vind je geen spice, maar wel een hoop romantische spanning!
Dit boek is wat mij betreft een absolute aanrader, óók als je niet into larping en LOTR bent (dat ben ik namelijk ook niet).
Dit boek zou ik omschrijven als een nerdy feelgood verhaal, met een hele prettige dosis humor. Het kostte even tijd om in het verhaal te komen, maar eenmaal na de 40% heb ik dit boek in een ruk uitgelezen. Door de gevechten en andere geschiedenis- en fantasierijke elementen in dit boek, voelde het hier en daar ook wat als een fantasy verhaal. Dit werd versterkt doordat er af en toe Lord of the Rings-references in het verhaal voorkwamen. Ik vond dit een unieke combinatie.
Het verhaal start meteen met actie, je valt namelijk middenin een larp-gevecht tussen Daisy (hoofdpersoon) en haar tweelingbroer Sam, twee ‘elfen’ die samen met hun ouders en andere dorpsgenoten een Fellowship vormen. Door een speling van het lot (oftewel haar vader) stapt Daisy uit haar comfortzone en belandt ze met een zomerbaantje in de Tower of London. De baan is haar op het lijf geschreven, maar toch zal ze alles op alles moeten zetten om het tot een succes te maken.
Dit boek bevat super leuke personages. Ondanks dat ze niet allemaal evenveel in het verhaal voorkomen, is het gemakkelijk om een beeld bij hen te vormen. Daisy’s vader is één van mijn favo personages in dit boek, dat is echt zo’n sulletje, hilarisch. Ook Bobble, haar nieuwe huisgenoot, vond ik geweldig.
Op een of andere manier kon ik mezelf heel goed inleven in Daisy. Misschien lijken we ook wel een beetje op elkaar. Daisy is iemand die graag ontsnapt van de buitenwereld en die haar echte identiteit eigenlijk niet zo de moeite waard vind. Daarom verschuilt ze zich graag achter haar alter ego. Als ‘Lady Alenthea’ is zij voor niemand bang. Ik heb niet vaak met boeken of films dat er een brok in mijn keel ontstaat, maar bij dit boek gebeurde dat wel. Ik voelde haar verdriet, haar boosheid, haar ongemakkelijkheid en haar blijdschap.
Daisy’s chemie met Teddy is fantastisch. Ik heb veel moeten lachen om die twee. Het is mooi om Teddy te zien verzachten en te lezen dat er steeds meer laagjes van zijn echte ik naar voren komen. Is hij eigenlijk echt wel die macho van de krantenkoppen?
In dit verhaal vind je geen spice, maar wel een hoop romantische spanning!
Dit boek is wat mij betreft een absolute aanrader, óók als je niet into larping en LOTR bent (dat ben ik namelijk ook niet).
1
Reageer op deze recensie
