Geef het cadeau maar lees het eerst stiekem zelf...

Mannencadeautjes: je hebt er al gauw een dagtaak aan deze te vinden.
Vandaar ook dat ik meteen “aan ga” bij het zien van wat ik interpreteer als een mannen cadeau. Dat gebeurde me vorig jaar met het pikzwarte robuuste mannenkookboek: “Mannen kookboek recepten voor hongerige kerels”, slim dacht ik, dat gaat goed lopen.
Hetzelfde gevoel kreeg ik toen mijn blik viel op de hip vormgegeven paars-gele kaft met de nieuwsgierig makende titel: “Het grote ouwelullen boek”. De kaft is mooi, hip en voelt lekker aan, ik kon het niet weerstaan erin te gaan bladeren. In eerste instantie viel na de spannende kaft de layout van de binnenzijde en de inhoudsopgave nogal tegen. Lappen vol tekst met weinig witruimte, nauwelijks leuke kopjes noch afbeeldingen. Het lettertype is wel lekker groot. Ook de inhoudsopgave nodigt niet bepaald uit tot verder lezen. Hier laat de uitgever een grote kans liggen. Maar ik vond dit tegelijkertijd ook wel weer bescheiden van de schrijvers en het zijn tenslotte ouwelullen dus dat kon ik ze ook weer niet kwalijk nemen.
Eenmaal aan het lezen geslagen maakt Goossens alles goed. Wat een leuke vlotte schrijfstijl en vooral zelfspot. De grote lappen tekst ten spijt wil ik het boek niet wegleggen. Het duurt een beetje lang voordat ik vlot want het boek triggert me steeds even iets op te zoeken op Google. Bijvoorbeeld als Goossens memoreert hoe er in zijn jeugd met vuilniszakken tegelijk “uit duivenvoer geteelde wiet” doorheen gingen.
Goossens en muziek zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Zo ook in dit boek. De voorbeelden die het verhaal ondersteunen komen veelal uit de muziekwereld. Dat geeft de verhalen een leuke invalshoek. Co auteur Frank van Hellemondt wordt het hele boek door gepresenteerd als “ dokter Frank” -een ouwelullen verwijzing naar het lied dokter Bernard neem ik aan-.

Ik kon niet meer stoppen met lezen na het stukje over de squash carrière van Goossens. Frank van Hellemondt heeft hem uitgenodigd de dinsdagavonden mee te gaan squashen. Goossens brengt het er naar eigen zeggen niet best vanaf en na een paar weken valt het squashgroepje uit elkaar: “niet omdat ik niet kon winnen maar omdat de anderen niet van mij konden verliezen. Uiteindelijk is winnen zonder strijd erger dan een zwaarbevochten verliespartij”.
Ook is het knap hoe de wetenschappelijke onderbouwing (interessant!) in heel makkelijk leesbare taal wordt samengevat.

Gedurende het boek komen allerlei uiteenlopende feiten en fabels over de transitie van master of the universe tot ouwelul aan bod.
Zo wordt het begrip “testosteron bom” gerelativeerd door de Zwitserse onderzoeker Cristopher Eisenegger. Is haaruitval een ziekte of teken van mannelijkheid?. Natuurlijk gaat het over het onvermijdelijke buikje, de dienstplicht, andropauze, het genot en ongemak van de prostaat, viagra, de rol van seks in een gezond leven, wat eet je wel wat eet je niet, maar vooral bewegen, bewegen en nog eens bewegen.

Het boek is een pleidooi voor bewegen en toont ons een zorgwekkende paradox. Het laat ons het verschil zien tussen de man van 50 van vroeger en de man van 50 van nu. Dit aan de hand van een beschrijving van hun vaders op die leeftijd. “Wat 60 jaar geleden als jongerencultuur werd gezien is mainstream geworden (..) dragen we allemaal jeans, sneakers en sweatshirts..” waar hun vaders steevast in pak liepen vanaf een bepaalde volwassen leeftijd. Maar zegt Goossens: “ondanks die toegenomen levensverwachting maken we onszelf steeds jonger oud” doelend op diabetes type 2 vroeger ouderdomssuiker genoemd maar nu in alle leeftijdscategorieën steeds meer voorkomend.


Ik raad iedereen dit boek aan. Uiteraard is dit het ideale vaderdag cadeau of sinterklaas cadeau voor je vader of man maar ik heb geen vader (meer) en ook geen man en heb het in één ruk uitgelezen. Dit komt allereerst door de vlotte kwajongensachtige schrijfstijl van Goossens maar ook omdat ik heel veel dingen las die ik nog niet wist.