Persoonlijk relaas, maar o zo prachtig

Karl Ove Knausgard schrijft in 'Herfst' brieven naar zijn ongeboren dochter, Anne, met afwisselend beschrijvingen van alledaagse dingen, maar op een bijzondere manier beschreven. Die beschrijvingen vormen de handleiding voor de wereld voor zijn dochter. Het werk is zeer persoonlijk, en dat voel je ook. Steeds moest ik de neiging onderdrukken om stukken voor te lezen, omdat ze deden denken aan dingen die ik zelf meemaakte. Knausgard schrijft in een bijzonder vlotte stijl, en slaagt er in om toch een bijzondere blik op de wereld te werpen. Nooit zal ik nog op dezelfde manier naar kauwgom, bruinvissen en Van Gogh kijken, en dat is net het fijne. Naast het persoonlijke element laat het boek je ook nadenken over eigen ervaringen, en zorgt het ervoor dat je bepaalde zaken nog meer koestert dan ervoor. Ik ga van Herfst snel naar Winter, en hoop dat na een geslaagde Lente ook een mooie Zomer volgt.