Surrealistische rouwverwerking

"Voor je weggaat" van Clare Swatman vertelt het verhaal van Zoe en Ed Williams, een stel van eind 30 dat al sinds hun studententijd bij elkaar is. Hun leven kent pieken en dalen en op het moment dat het boek begint (2013) zijn ze niet bepaald gelukkig samen. Als Ed om het leven komt bij een aanrijding en Zoe tijdens haar rouwproces ongelukkig ten val komt, wordt zij - zoals Scrooge in A Christmas Carol - door een soort coma in het verleden teruggezet, beginnend bij het moment waarop zij Ed keert kennen (1993). Elk hoofdstuk wordt ze weer wakker in een volgend belangrijk moment van hun leven samen: het moment waarop ze een relatie krijgen, vakanties, hun huwelijk, ruzies, hun bezoeken aan de ivf-arts... tot de dag aanbreekt waarop Ed komt te overlijden. Zoe probeert tijdens haar reis door het verleden wanhopig om Ed te laten te weten dat ze van hem houdt, en probeert de gebeurtenissen zó te sturen dat Ed niet zal komen te overlijden. Dit lijkt te lukken...

Het verhaal is behoorlijk surrealistisch, met name op het einde. Een 'reis' door het verleden zou nog aangehaald kunnen worden om er zo voor te zorgen dat de hoofdpersoon in het heden anders met rouw (of iets anders) om kan gaan. Echter, de informatie die de lezer in de laatste hoofdstukken voorgeschoteld krijgt, zorgt ervoor dat het verhaal ongeloofwaardig wordt. De insteek is dus mooi, maar de uitwerking laat te wensen over. Bij liefhebbers van feel good-literatuur/romans die een flink inlevingsvermogen hebben, kan dit boek echter zeker op de leesplank.