Hebban recensie
Auteur groeit met het verhaal mee
Regentes Nederlands-geschiedenis Katrien Ryserhove stond twintig jaar voor de klas toen de schrijfmicrobe haar te pakken kreeg. In eerste instantie goot ze het levenswerk van haar vader omtrent de zogenaamde moorden van Beernem in boekvorm. Omdat de gevestigde uitgevers niet meteen warm liepen voor het werk, besloot deze Oost-Vlaamse om het niet alleen in eigen beheer uit te geven, maar ook haar eigen uitgeverij, Het moment, te beginnen. Naast schrijven en uitgeven doorkruist deze gedreven dame het land met voordrachten en monologen gebaseerd op haar boeken en ervaringen als auteur.
Na De moorden van Beernem maakte Katrien Ryserhove in 2005 haar spannend fictiedebuut met Regie mortis, waarin de wereld kennis maakt met hoofdinspecteur Jan Hoffer en rechercheur Tine Van Tacq, die ondertussen tot de vaste hoofdpersonages in haar werk verworden zijn. Het in 2007 verschenen De forummoorden is haar derde politiethriller, die ook weer in Gent gestitueerd werd.
Hierin worden de Gentse Feesten overschaduwd door interventies van de Meester, een geheimzinnige man, die op deze wijze het stadsbestuur wil dwingen om terug te komen op haar beslissing om het Muziekforum niet te bouwen, om zo de eerste stap te zetten om van Gent een kunststad te maken naar het voorbeeld van het vijftiende eeuwse Firenze. Samen met journalist Tony Blat, die fungeert als spreekbuis van de Meester, proberen Tina en Jan deze man, wiens acties alsmaar driester worden, een halt toe te roepen, maar die lijkt hen altijd een stap voor te zijn.
Het komt niet vaak voor, maar in De forummoorden zien we de schrijfstijl van de auteur meegroeien met het verhaal. In het begin is het overwegend een opeenvolging van zeer korte zinnen, die zorgen voor een staccato leesgevoel dat weliswaar past bij spannende situaties, maar dat onaangenaam aanvoelt bij het lezen van beschrijvingen. De lezer wordt opgezadeld met een jachtig gevoel, zonder dat daar eigenlijk een andere aanleiding is dan de gebezigde stijl. Maar naarmate het verhaal vordert, worden de zinnen langer, wat voor een zekere vloeiendheid zorgt, waardoor het leesplezier ook toeneemt. Het lijkt bijna alsof het boek door twee personen geschreven werd. Of alsof het boek een tijdje onafgewerkt heeft liggen rondslingeren waardoor de eerste hoofdstukken ouder zijn dan de laatste. Maar wellicht is Katrien Ryserhove gewoon zelfzekerder geworden naarmate het verhaal vorderde en ze zich beter kon inleven.
Dat Gent een mooie stad is met prachtige locaties, hebben Bavo Dhooge en Marthe Maeren ons gelukkig al geleerd, want op een paar uitzonderingen na, wordt het gebruik van de locatie overwegend beperkt tot een opsomming van straatnamen, wat enorm contrasteert met de obsessie van het hoofdpersonage om van de Oost-Vlaamse hoofdstad ook een kunst- en cultuurstad te maken met wereldfaam. Maar daar staat dan weer tegenover dat het politieteam, met Tina en haar familie op kop, kleurrijke figuren zijn met een zeer hoge graad van herkenbaarheid.
Het idee achter De forummoorden is goed gevonden en origineel bedacht, maar aan de uitwerking ervan kon nog wel wat geschaafd worden. Doordat de eerste acties van de Meester het kattenkwaad maar met een graadje overstijgen, en met moeite zullen opgenomen worden in de statistieken van de kleine criminaliteit, sleept het verhaal bij momenten lang waardoor de spanningsboog veel gelijkenissen vertoont met een sinusoïde. Maar naar de ontknoping toe bewijst de auteur dat ze wel degelijk over de nodige capaciteiten bezit om spanning doelgericht onder woorden te brengen.
Het boek mist ook de hand van een goede corrector of redacteur, die wellicht had kunnen voorkomen dat een aantal onzorgvuldigheden nog vervat zijn in het eindproduct, zoals onder andere mails die plots een ander onderwerp krijgen.
Hoewel De forummoorden best een onderhoudend verhaal vertelt, staat een teveel aan kleine minpunten in de weg om er een echt goed spannend boek van te maken. Maar Katrien Ryserhove bewijst dat ze nog voldoende potentieel in zich heeft om te groeien als auteur van spannende boeken.
Na De moorden van Beernem maakte Katrien Ryserhove in 2005 haar spannend fictiedebuut met Regie mortis, waarin de wereld kennis maakt met hoofdinspecteur Jan Hoffer en rechercheur Tine Van Tacq, die ondertussen tot de vaste hoofdpersonages in haar werk verworden zijn. Het in 2007 verschenen De forummoorden is haar derde politiethriller, die ook weer in Gent gestitueerd werd.
Hierin worden de Gentse Feesten overschaduwd door interventies van de Meester, een geheimzinnige man, die op deze wijze het stadsbestuur wil dwingen om terug te komen op haar beslissing om het Muziekforum niet te bouwen, om zo de eerste stap te zetten om van Gent een kunststad te maken naar het voorbeeld van het vijftiende eeuwse Firenze. Samen met journalist Tony Blat, die fungeert als spreekbuis van de Meester, proberen Tina en Jan deze man, wiens acties alsmaar driester worden, een halt toe te roepen, maar die lijkt hen altijd een stap voor te zijn.
Het komt niet vaak voor, maar in De forummoorden zien we de schrijfstijl van de auteur meegroeien met het verhaal. In het begin is het overwegend een opeenvolging van zeer korte zinnen, die zorgen voor een staccato leesgevoel dat weliswaar past bij spannende situaties, maar dat onaangenaam aanvoelt bij het lezen van beschrijvingen. De lezer wordt opgezadeld met een jachtig gevoel, zonder dat daar eigenlijk een andere aanleiding is dan de gebezigde stijl. Maar naarmate het verhaal vordert, worden de zinnen langer, wat voor een zekere vloeiendheid zorgt, waardoor het leesplezier ook toeneemt. Het lijkt bijna alsof het boek door twee personen geschreven werd. Of alsof het boek een tijdje onafgewerkt heeft liggen rondslingeren waardoor de eerste hoofdstukken ouder zijn dan de laatste. Maar wellicht is Katrien Ryserhove gewoon zelfzekerder geworden naarmate het verhaal vorderde en ze zich beter kon inleven.
Dat Gent een mooie stad is met prachtige locaties, hebben Bavo Dhooge en Marthe Maeren ons gelukkig al geleerd, want op een paar uitzonderingen na, wordt het gebruik van de locatie overwegend beperkt tot een opsomming van straatnamen, wat enorm contrasteert met de obsessie van het hoofdpersonage om van de Oost-Vlaamse hoofdstad ook een kunst- en cultuurstad te maken met wereldfaam. Maar daar staat dan weer tegenover dat het politieteam, met Tina en haar familie op kop, kleurrijke figuren zijn met een zeer hoge graad van herkenbaarheid.
Het idee achter De forummoorden is goed gevonden en origineel bedacht, maar aan de uitwerking ervan kon nog wel wat geschaafd worden. Doordat de eerste acties van de Meester het kattenkwaad maar met een graadje overstijgen, en met moeite zullen opgenomen worden in de statistieken van de kleine criminaliteit, sleept het verhaal bij momenten lang waardoor de spanningsboog veel gelijkenissen vertoont met een sinusoïde. Maar naar de ontknoping toe bewijst de auteur dat ze wel degelijk over de nodige capaciteiten bezit om spanning doelgericht onder woorden te brengen.
Het boek mist ook de hand van een goede corrector of redacteur, die wellicht had kunnen voorkomen dat een aantal onzorgvuldigheden nog vervat zijn in het eindproduct, zoals onder andere mails die plots een ander onderwerp krijgen.
Hoewel De forummoorden best een onderhoudend verhaal vertelt, staat een teveel aan kleine minpunten in de weg om er een echt goed spannend boek van te maken. Maar Katrien Ryserhove bewijst dat ze nog voldoende potentieel in zich heeft om te groeien als auteur van spannende boeken.
1
Reageer op deze recensie
