Verwachtingen niet ingelost

De in 1979 geboren Britse Sophia McDougall studeerde Engels in Oxford en woont nu in de buurt van Londen.
Inferno is het tweede deel van een trilogie die zich heden ten dagen afspeelt, maar van de veronderstelling uitgaat dat het Romeinse Rijk niet ten val kwam in 476, maar nu nog altijd regeert over het grootste stuk van de wereld. Het eerste deel, dat de titel Romanitas draagt, verscheen in 2005. McDougall is nu volop aan het werken aan het derde en afsluitende deel.
Net op het moment dat er zich een serieus incident voordoet aan de grens tussen het Romeinse en het Japanse Rijk, wordt keizer Faustus zo ziek dat hij het rijk niet meer kan leiden. De gedoodverfde, maar nog zeer jonge, troonopvolger Marcus Novius ziet zich gedwongen zijn verantwoordelijkheid op te nemen door tijdelijk, als regent, de keizer te vervangen. Hij wil tegen elke prijs een oorlog met Nionia vermijden, maar anderen denken er blijkbaar anders over, want elke toenaderingspoging van Marcus wordt gecounterd door weer een geweldadig incident in het grensgebied. De regent wordt, tegen zijn natuur in, gedwongen zeer verregaande maatregelen te nemen. Maatregelen die zelfs zijn eigen privé-leven overhoop gooien.
Het eerste wat opvalt aan deze meer dan vijfhonderd bladzijden dikke pil is dat de pagina’s zeer goed gevuld zijn met een relatief klein lettertype. Hierdoor heeft de lezer vooral in het begin van het boek meermaals het gevoel dat het lezen slechts moeizaam vlot, waardoor het een karwei lijkt om dit boek uit te lezen.
Dit gevoel wordt nog versterkt door het feit dat het bijna tot halfweg het boek duurt vooraleer de lezer zich betrokken begint te voelen bij het verhaal. Die eerste tweehonderd bladzijden leunt de opzet van het verhaal nogal – en misschien zelfs te - dicht aan tegen de traditionele spannende boeken met een of andere maffia-clan in de hoofdrol. Ook wordt er veel verwezen naar de eerdere avonturen van de hoofdpersonages, die beschreven staan in Romanitas, het eerste deel van deze trilogie in wording.
Over het beeld dat de schrijfster oschetst van de Romeinse maatschappij anno 2007 kan een mooie discussie gevoerd worden, maar het is opvallend dat ze weinig energie steekt in het beschrijven van haar fantasiewereld, waardoor men niet het gevoel heeft rond te struinen in een realistische omgeving.
Maar, zoals eerder aangehaald, het verhaal komt na bladzijde tweehonderd eindelijk op kruissnelheid, waarna er enkele fraaie staaltjes schrijfkunst volgen. Vooral het vlechtwerk met de verschillende verhaallijnen in het middenstuk bewijst dat McDougall schrijftalent bezit.
En dan is er het einde. Zoals het een echte trilogie betaamt, stopt het boek met een kanjer van een cliffhanger en een open einde... Wordt vervolgd in deel drie. Jammer genoeg blijft hierdoor de toevallige lezer onbevredigd achter. En gezien de matige kwaliteit van Inferno is het twijfelachtig of diezelfde toevallige lezer zal staan te springen om het laatste deel aan te schaffen.
Inferno is een boek dat ondanks zijn zeer originele situering het niveau van de middelmaat niet overstijgt. Goed, maar ook niet meer. Liefhebbers van spannende literatuur over de maffia en zij die konden genieten van het eerste deel mogen een extra ster aan mijn score toevoegen.