De zwarte schim

Johan Klein Haneveld hoeft in de Nederlandse SF/Fanatasy/Horror-scene niet echt een lange introductie. Iedereen die zich even wat verdiept in deze Nederlandse scene kan niet anders dan zijn naam overal en nergens tegenkomen. Sinds 2001 heeft hij inmiddels een goede 20-tal boeken op zijn naam staan, naast een hele stapel korte verhalen. Ook op het overzicht van korte verhalen Nederfantasy https://www.hebban.nl/spot/fantasyclub/nieuws/overzicht-nederfantasy-korte-verhalen-2 staat hij met een hele lijst aan korte schrijfsels.


Angela is een agent van de Imperiale Orde en komt aan in het zonnestelsel A360. Ze is hier naartoe gestuurd om het geheugen van een vorige agent op te halen en te uploaden naar het keizerrijk, zodat een andere agent de beschikking heeft over dit geheugen en daarmee op zoek kan gaan naar de zwarte schim.

Als Angela het geheugen heeft gekregen ontdekt ze echter dat de zwarte schim sytematisch schade aanbrengt aan het zonnestelsel en dat als hij hiermee doorgaat, de agent die onderweg is te laat zal komen om het zonnestelsel nog te kunnen redden. Ook ontdekt ze waar de zwarte schim zich in het zonnestelsel bevindt. Tegen haar opdracht in besluit ze de mensen in het zonnestelsel te helpen en zelf op zoek te gaan naar de zwarte schim. Ze komt in de meest hachelijke situaties terecht, maar weet zich daar op meesterlijke wijze steeds uit te redden.

Direct vanaf het begin geeft Johan Klein Haneveld je het gevoel dat dit imperium al eeuwenoud is, niet alleen door dat aan je te vertellen, maar ook door de woordkeuzes te maken die dit impliceren. Het geeft je duidelijk het gevoel dat Angela een klein onderdeeltje is van een veel groter geheel.

Het verhaal kent veel plottwisten en ondanks dat er veel tijd binnen het verhaal verstrijkt, leest het toch als een vlot verhaal. In het verhaal loopt Johan Klein Haneveld over de richel van wat wel en ooit eens mogelijk zou kunnen zijn, en geeft je de indruk dat zijn versie de volle waarheid is.

Op de cover van het boek staat aangegeven dat het om een space opera zou gaan, maar het verhaal leest eerder als epische science fiction. Voor een space opera is het boek te dun en heeft te weinig karakters, maar dit detail is zeker geen reden het boek links te laten liggen.