Het ontbreekt Dullens nog aan originaliteit en het talent

Met Bang wijkt Ingrid Dullens af van haar eigenlijke beroep. Ze studeerde aan het Hoger Instituut voor Dramatische Kunst Studio Herman Teirlinck in Antwerpen, waarna ze tien jaar met het cabaretgezelschap De Dulle Roeckers shows gaf. Tegenwoordig werkt ze bij Padarijs, een theaterhuis in Limburg. Bang is het debuut van een onbekende schrijfster, maar van een bekende in theaterland. Helaas zal het eerste niet veel veranderen, en het tweede trouwens ook niet.

Bang gaat over Anna, die alleen woont met haar moeder die sinds het vertrek van haar vader als een slappe vaatdoek door het leven gaat. Anna heeft het lastig thuis, maar heeft gelukkig wel goede vrienden op school. Zo gaat ze veel om met Lize en Janne, en die helpen haar de dag door te komen. Zo gaat het leven zijn gangetje, totdat Jazz op school komt. Jazz is anders dan de rest. Zij staat met beide benen op de grond en trekt zich van niemand wat aan. Anna vindt haar wel interessant, maar schrikt terug van wat Lize en de rest over Jazz vertellen. Jazz’ vader zit in de gevangenis. Jazz liegt constant. Jazz heeft wat te verbergen. Maar Jazz vertelt andere dingen aan Anna en Anna gelooft haar. Ze vindt het flauw en oneerlijk dat zulke geruchten de ronde doen over iemand die het juist heel zwaar heeft. Anna gaat zich verzetten tegen haar vriendinnen en zelfs tegen haar moeder. Uiteindelijk komt het tot een breuk tussen Anna en Lize, en zelfs met Dieter, haar vriendje bij wie ze zich zo op haar gemak voelt. Maar dat heeft misschien ook met de knappe Chet te maken, de broer van Jazz, die zoveel stoerder is dan Dieter. Chet met wie ze zoveel lol kan maken tijdens de schooluren. Met Jazz en Chet is alles veel spannender en leuker. Tot er een ongeluk gebeurt en Anna gaat twijfelen. Zal ze naar de politie gaan of toch niet? En is Anna zelf wel zo onschuldig?

Dit debuut van Dullens zal haar waarschijnlijk als schrijfster geen 'instant fame' opleveren, maar desalniettemin heeft ze een goed boek geschreven. Originaliteit is zeker niet haar sterkste punt, maar Dullens weet wel goed hoe ze vragen moet oproepen bij de lezers. Helaas zal de climax, hét moment waar naartoe gewerkt wordt, de lezer niet de antwoorden verschaffen waar hij op gehoopt had en dat kan zowel de goede als de slechte kant opgaan. Het ontbreekt Dullens nog aan originaliteit en het talent om alle spanning die is opgebouwd in goede banen te leiden. Misschien dat ze die kwaliteiten tijdens haar werk in de theaters nog kan verbeteren.