Curiosity killed the Kat(e)?

'Vijf gingen het bos in, vier kwamen er terug.' Deze zin op het omslag van Dit is ons verhaal maakt het nog eens extra duidelijk: dit nieuwe boek van Ashley Elston is een echte whodunnit. Het bevat de klassieke elementen van een slachtoffer, geheimen, drama en een hoofdpersoon die zich vastbijt in het mysterie. Tijd om te zien of Elston een nieuwe draai kan geven aan dit oude genre.

Er is maar één schot voor nodig en Grant Perkins is op slag dood. Neergeschoten door een van zijn vier beste vrienden tijdens een jachtpartij. Al meteen wordt duidelijk dat de omstandigheden van zijn dood allesbehalve simpel zijn: 'Wat er de afgelopen vierentwintig uur is gebeurd, biedt veel meer stof om over te praten dan wat er tijdens deze vroege jachtpartij is gebeurd.' Alle vier zijn het erover eens dat als één valt, de rest met hem ten onder gaat. Staand bij het lichaam van hun dode vriend sluiten ze een pact om hun mond te houden.

Hun ouders zijn rijk, hebben goede connecties en zetten veel druk op de officier van justitie om de zaak in de doofpot te stoppen. Het onderzoek naar Grants dood komt daarom terecht bij de assistent-officier van justitie, in de hoop dat deze ingewikkelde zaak snel gesloten kan worden.

'Ze noemen ons de River Point Boys. Onze eigen namen vallen nooit. Zo wilden we het en zo is het gegaan. Op deze manier ligt de focus op het stuk land waar Grant is overleden en niet op wie van ons mogelijk de trekker heeft overgehaald.'

Kate werkt als stagiaire voor de assistent-officier van justitie en heeft haar eigen geschiedenis met de River Point Boys. Ze is vastbesloten erachter te komen wie van hen Grant heeft gedood. Als na een tijdje blijkt dat het geen ongeluk was, beseft Kate dat ze een moordenaar probeert te ontmaskeren. En die moordenaar zit niet te wachten op nieuwsgierige meisjes. Iedereen weet toch… curiosity killed the Kat(e).

Als lezer beleef je het boek vanuit twee perspectieven. In 'het verhaal' is één van de jongens aan het woord en leer je steeds iets meer over de dynamiek van de groep, de geheimen en de spanningen in de vriendengroep. Er worden geen namen genoemd, je weet niet wie er spreekt en daardoor ook niet wie wat gedaan heeft. Dit maakt deze verhaallijn spannend en mysterieus. Je krijgt mondjesmaat informatie uitgedeeld, maar je wordt ook continu op het verkeerde been gezet. Zodra je denkt te weten wie het gedaan heeft, kun je je theorie weer uit het raam gooien.

En toch weet je als lezer méér over wat er gebeurd is dan Kate, vanuit wiens perspectief we het onderzoek naar de zaak beleven. Ze is vastberaden erachter te komen wie Grant gedood heeft, en dat is bewonderenswaardig, maar ze werkt zich ook steeds verder in de nesten. Het gevaar waarin ze zich begeeft, zie je soms al mijlenver aankomen. Sommige theorieën die zich vormden hadden wat beter afgerond kunnen worden door Elston. Als lezer blijf je met meerdere vragen achter, waardoor het verhaal niet helemaal ‘rond’ lijkt te zijn.

Elston heeft duidelijk goed nagedacht over de schrijfstijl voor 'het verhaal', want die verhoogt heel effectief de spanningsopbouw; je blijft de pagina’s maar omslaan. Een puntje van kritiek op de vertaling: het gebruik van hug/huggen ('Daarna leunt ze tegen me aan en hugt mijn schouders') voelt te Amerikaans in deze toch al Amerikaanse setting.

Het is voor een auteur moeilijk je te onderscheiden in een klassiek genre als een whodunnit. De opzet is hetzelfde: er is iemand onder mysterieuze omstandigheden gedood en als auteur moet je informatie mondjesmaat aan de lezer presenteren om uiteindelijk tot een verrassend slot te komen. Het is Elston met Dit is ons verhaal gelukt een intrigerend, verrassend en origineel verhaal te schrijven dat voor veel lezers een schot in de roos zal zijn.