Leuk tussendoortje voor tussendoor.

De cover met daarop een vrouw in een wit nachthemd, die wegzinkt in water, trok mij erg aan en maakte dat ik nieuwsgierig werd naar het verhaal.

We maken kennis met Isabel, lerares op het lyceum. Ze heeft haar hele leven al last van hevige migraineaanvallen, en vreest voor haar baan omdat ze zich vaak ziek moet melden. Ze heeft alle behandelingen die er zijn geprobeerd, maar er is niets wat haar (blijvend) helpt en ze is dus als het ware uitbehandeld. Alleen het medicijn dat ze zichzelf toe moet dienen via een prikpen, biedt enige verlichting van de pijn.

Garrick Powell, de invaller van haar vaste neuroloog, stelt haar een experimentele behandeling voor. Wat als de migraineaanvallen, geen gewone aanvallen zijn?

Het verhaal gaat gelijk van start met Isabel die een migraineaanval krijgt op haar werk. Hierna kabbelt het een beetje voort, tot het moment komt dat Isabel beseft dat ze misschien wel een bepaalde ramp kan voorkomen. Vanaf dat moment kon ik niet stoppen met lezen omdat ik wilde weten hoe het zou aflopen.

Het hoofdpersonage Isabel is goed uitgewerkt, je leert haar redelijk goed kennen.

Frank Vork heeft een vlotte en beeldende schrijfstijl die lekker wegleest. Hij weet de migraineaanvallen van Isabel zo realistisch te beschrijven dat ik me echt kon inleven omdat ik weet hoeveel last iemand van migraine kan hebben. Ook laat hij zien dat het zijn impact heeft op de omgeving, zoals in dit geval op haar vriend Alex en vroeger op haar broer Yves.

Kortom, ik heb mij prima vermaakt met 'Aura'. Ondanks dat het niet heel erg spannend is, vond ik het toch zeker een goed verhaal. Het eind vond ik een beetje jammer, het voelt voor mij niet als helemaal af...