De zoektocht naar het leven

Zij die het boek reeds gelezen hadden, noemden het een magistraal werk. Ik kan het alleen maar beamen. Het verhaal groeit bij elke pagina die je leest. De beschrijving van de natuur en de landschappen in het boek zijn zo gedetailleerd en realistisch waardoor je je in de bergen waant. De schoonheid én de dreigende kracht van de natuur dwingen respect af ; tegelijkertijd besef je ook dat de mensen in de bergen op een heel ander ritme leven en andere prioriteiten (moeten) leggen. Wie zal meer hebben geleerd: hij die de tocht langs de acht bergen heeft gemaakt of hij die de top van de hoogste berg heeft bereikt? De vraag die openblijft!

Bergen brengen rust, je komt jezelf er tegen en je mijmert over het voorbije. Tijdens bergtochten word je geconfronteerd met herinneringen, ook diegenen die je wil wissen of vergeten. Pietro, het hoofdpersonage, probeert zichzelf te vinden en tijdens die zoektocht wordt hij geconfronteerd met herinneringen, met zijn verleden, met de moeizame relatie met zijn vader. Maar dan begrijpt hij het onvermijdelijke zoals verwoordt door zijn vader: "de zomer wist herinneringen uit net zoals ze sneeuw doet smelten, maar de gletsjer is de sneeuw van winters uit het verleden, een herinnering aan een winter die niet vergeten wil worden. "

Het boek gaat ook en vooral over vriendschap tussen twee jongens/mannen. Dit loopt als een rode draad door het verhaal: een vriendschap die ook na jaren zonder elkaar ontmoet te hebben, onverwoestbaar lijkt. Maar ook het besef dat hoezeer je ook de andere aanvoelt en begrijpt, er toch nog ontoegankelijke paden zijn.

Een prachtig verhaal over de vriendschap, de zoektocht naar ieders bestemming in het leven en de aantrekkingskracht van de bergen die op een meedogenloze manier kunnen toeslaan. Maar vooral het verhaal van de acht bergen of de zoektocht naar meer en hoger. Kortom, de menselijke zoektocht naar geluk.