Setting verhaal spreekt erg aan, jammer dat woorden gebruikt worden die niet nodig zijn.

Duingras gaat over Wende, een meisje dat onbekend is op het Waddeneiland. Met haar ontdekken we de ins en outs van het leven op zo’n eiland, van het ritme van het leven met toeristen tot de verbondenheid tussen de eilanders onderling.
De hoofdpersonages zijn stuk voor stuk sympathiek, maar hebben allemaal heel duidelijk hun eigen karakter. Zo zijn de mannen van de Grote Vis zeer verschillend, niet alleen in doen en laten, maar de auteur geeft ze ook hun eigen stem. Zo is Axel een enorme brombeer en Vincent een flirt, die leeft voor het plezier en zijn surfplank. Je zou je dit stelletje "ongeregeld" zo kunnen voorstellen samen. Duingras leest daarmee als een trein.

Wat ik erg jammer vind is dat er veel gebruik gemaakt wordt van termen als: jezus! in godsnaam, oh mijn god, etc. Gelukkig geen gvd maar toch haalt dit het boek voor mij naar beneden.