Vechtend tegen zijn omstandigheden - een eigen identiteit veroverd in deze wereld.

Aaron Bachman, de hoofdpersoon, is een duidelijk straatschoffie, tiener en adolescent op verkenning door de wereld. Hij is vooral op zoek naar erkenning en waardering. Op zoek naar zijn identiteit en eigenheid. Hij groeit op met zijn vrienden uit de straat en van school. ‘Verkent’ het vrouwelijk geslacht en zoekt naar zijn toekomst. De wijsheid van de afwezige opa geeft hem richting net als een te populaire docent van het voortgezet onderwijs. Hij vind zijn liefde in de sport en blijkt toch zeker ook wel een slimme kop te hebben.

Belangrijkste hoofdthema’s zijn: Opgroeien en Identiteit vinden. Door de goede chronologie komt dit prima uit de verf. Soms lijken delen wat overdreven misschien maar ik schat toch in dat niets minder waar hoeft te zijn. Dingen komen uiteindelijk toch bij elkaar zoals de moeder liefde voor haar kind, ook al duurt dat veel te lang om begrijpelijke redenen. Eigenlijk zie je alle karakters in het boek met hetzelfde vraagstuk worstelen: bepaald het verleden wie ik ben en wat men van mij vind. Schuld en schaamte leiden tot woede en verkilling terwijl uiteindelijk liefde de mensen toch weer bij elkaar brengt.

De schrijfstijl is zeer passend bij de Rotterdamse achtergrond van het verhaal. Het taalgebruik is gewoon zoals het op de straat was destijds. Herkenning is daarom groot als je in de stad en die tijd bent opgegroeid. Het is lekker vlot en meestal to the point, alleen in het tweede deel blijft het verhaal een beetje hangen in herhalingen. Gewoon snel doorlezen is mijn advies. De auteur heeft een goed en zeer menselijke en betrouwbaar beeld geschetst van leven een eenzaam omringd met problemen opgroeiende tiener/kind in de grote stad neer gezet.

De boodschap van het boek is helder: Opgroeien moet je doen naar je eigen droom en de persoon die je zelf wilt zijn. De omstandigheden waaronder dit gebeurd beïnvloeden je wel maar bepalen niet wie je daadwerkelijk bent en kan worden.