dubbel gevoel

Wat Stephen King voor mij een geweldige schrijver maakt is dat hij mysterieuze zaken zo kan verweven in de alledaagse werkelijkheid dat het niet bizar voelt en dat je het zo zou kunnen geloven. Dat maakt het dan zo griezelig.
Het eerste gedeelte van Hex vond ik die sfeer hebben. Langzaam wordt duidelijk wat die verschijning is, en hoe die door iedereen in Beek als “normaal” wordt beschouwd. Erg leuk bedacht. Helaas vond ik het tweede gedeelte steeds vreemder worden, met soms te macabere scenario’s (denk aan het visioen dat de moeder werd verkracht door een everzwijn…), dat vond ik jammer en hierdoor verdween voor mij de “Stephen King sfeer”. Maar ik kan me voorstellen dat dit persoonlijk is.