Geen van de personages maken het boek waard om het te gaan lezen. De personages zijn namelijk zo oppervlakkig en kort beschreven dat je met geen van allen echt een binding krijgt. Je voelt niet met ze mee. Dat komt, denk ik, omdat de schrijver ervoor gekozen heeft om het verhaal niet vanuit een van de hoofdpersonen te vertellen, je weet niet wat ze denken, je weet niet wat ze voelen. En dat is voor mij toch wel een vereiste als je een beetje een interessant personage wil creëren. De situaties zijn best leuk bedacht met al de vermommingen en misleidingen, alleen zo’n situatie werkt gewoon niet als je geen leuke personages hebt, waarmee je verbonden bent. Ook het verhaal is een beetje slapjes, het is voorspelbaar en een beetje vergezocht. Het verhaal had ook wat meer diepte kunnen krijgen, omdat het nu echt alleen maar om het stelen van die Gouden Boeddha gaat, wat zeer jammer is. Is er dan nog wel iets positiefs over dit boek? Ja, er zitten wel positieve dingen in het boek, maar die zijn zo klein dat ze overschaduwt worden door het negatieve. Clive Cussler had van dit boek heel wat kunnen maken, maar het is hem niet gelukt. Een van de grootste minpunten is dat dit boek gewoon niet kan boeien, je hebt die nieuwsgierigheid van ‘ik ben echt benieuwd hoe het afloopt’ gewoon niet. Ik weet zeker dat vele mensen dit boek na een tijdje aan de kant zullen leggen, gewoon omdat je het leest om het uit te lezen, niet omdat het nou zo ongelooflijk spannend of boeiend is. Dit is een grote tegenvaller, Clive Cussler kan zeker beter!!