Apeldoorn

Het boek “De Jongens” van Geert van der Kolk is geen literair meesterwerk, vooral het telkens verwijzen naar andere niet bestaande delen uit zijn biografie irriteert mateloos. Maar hoe wordt beschreven dat zijn alter ego Jan Mendel opgroeit in 60’er jaren Apeldoorn maakt het lezenswaardig. Hoewel hij zich niet alles even goed kan herinneren. De vader figuur is eigenaar van een papier fabriek in Apeldoorn, ik kan mij herinneren dat mijn vader (meer dan 40 jaar bij Van Gelder gewerkt) het wel eens over directeur van der Kolk heeft gehad. Verder is het leuk om te lezen over het voetballen in Apeldoorn (Robur, AGOVV en die katholieke vereniging moet natuurlijk Victoria Boys zijn en niet Apeldoornse Boys), Gymnasium (kan ik niet controleren), Cartouche (ik vraag me af of hij met 16 jaar naar binnen mocht), de Smurf (volgens mij in de Marktstraat en niet de Griftstraat), bioscopen in Apeldoorn (naast Tivoli en Pallas ook nog Minerva en Centraal bioscoop), relletjes in de stad bij een geboorte van een prinsje, Franse avant-garde films op het seminarie en kunstgalerij Poema aan de van Kinsbergenstraat.