Eindelijk weer een goed in plaats van commercieel boek

Ik ben dit boek gaan lezen vanwege de eerste twee sterrenrecensie die dit boek kreeg in combinatie met de enthousiaste verhalen van twee vriendinnen die in het boek begonnen waren.

De cover vind ik prachtig. Het zwartwit met roze, de twee gezichten, toont mij dat het wilswaar om een roman gaat maar dat ik geen feelgood hoef te verwachten. Vanaf de eerste bladzijde weet ik dat deze verwachting klopt.

Al snel blijkt dat Esther een hele mooie, bijna bloemrijke schrijfstijl heeft. De metaforen zijn prachtige woordvondsten.

- Bij het afzetten van haar vader in de eetkamer was ze staande gehouden door Lieke. Deze had haar verzocht mee te komen naar de familiekamer. Het woord familiekamer had bij Helena aan littekens gekrabd en had korstjes van wonden afgetrokken.

- ‘Dan zeg je dat jij er niets aan kan doen, dat er stemmetjes in je hoofd zitten, die zo hard schreeuwen, dat je de stemmetjes in je hart niet meer kan horen.’

- De boosheid die ze voelt lijkt naast haar op de bank te zitten. De woede torent boven haar uit, stompt in haar maag en schreeuwt in haar hoofd.

Het boek wordt verteld vanuit twee perspectieven, Nelleke en Helena, middels kortere hoofdstukken. Dat is fijn omdat het boek een ingrijpend thema heeft en Esther de gave heeft de personages onder je huid te laten kruipen. Hierdoor krijgt de lezer lucht en wordt het ondanks de zware kost, wel een leesbaar boek.
Het thema, kindermishandeling, loopt als een rode draad door het verhaal heen. Heel knap is het feit dat dit boek, ondanks dat dit iets is dat een ieder zal veroordelen, nergens een oordeel te lezen is. Esther lukt het om alles zo te omschrijven dat de personage die slechte dingen doen een menselijk karakter hebben waar je toch ook mededogen voor moet gaan voelen. Ik denk dat je dit, als mishandeld kind, ook wil. Dat mensen je wel helpen maar niet je papa of mama afvallen. Die loyaliteit wordt geloofwaardig beschreven.

Voor mij kan Esther zich meten met de grote namen in de boekenwereld die bekend staan om hun literaire romans met een diepere psychologische laag. Want ondanks de recensie die me triggerde, is dit boek zondermeer een literair werk.
Wel kan ik me voorstellen dat als je een minder geoefende lezer bent, of een lezer die sneller naar commerciële boeken zal grijpen, dit boek een uitdaging voor je is die ook te hoog gegrepen kan zijn. Het verhaal vraagt namelijk meer dan een luchtig commercieel werk.
Zoek je een boek over een maatschappelijk thema dat geloofwaardig en goed geschreven is, maar dat zowel door het onderwerp als de schrijfstijl, geen boek is dat je alweer vergeten bent zodra je het dichtgeslagen hebt, dan zou ik dit boek zeker aanraden.
En ja, het boek kan niet je smaak zijn. Maar met droge ogen beweren dat het een twee sterren boek is? Nee, dan heb je het niet begrepen. Of het verhaal niet of recenseren niet. Want ook al zou het niet je smaak zijn, dan kun je er niet onderuit dat dit gewoon een goed geschreven boek is.