Gereserveerd genoten

Wie in Vlaanderen en Nederland een beetje geinteresseerd is in thrillers, kan niet om Stan Lauryssens heen. Op amper vier jaar lagen vijf misdaadverhalen van hem in de winkel. Zijn thrillerdebuut kaapte meteen de Hercule Poirot-prijs weg en sinds vorige maand prijkt hij breed lachend op de cover van het tweemaandelijks magazine Boek. De Crimezonelezers en -recensenten zijn anders niet gek op hem, als ik mag afgaan op het stemtool van deze site. Waar bij zijn eerste boek de meningen over de 5 sterren nog gelijklopend verdeeld waren, bedeelde 80% van de bezoekers zowel Rode rozen als Doder dan dood met slechts een of twee sterren. Misschien, denk ik dan allesbehalve bescheiden, zit ik daar in het geval van Doder dan dood zelf voor iets tussen. Dat was het eerste boek dat ik van Lauryssens las, en ik vond het een prima boek voor al wie zijn voorraad gore moppen en scatologische taal wou aanvullen. De "meerwaardezoekers" (what's in a name) mochten van geluk spreken dat Lauryssens zich bedient van een flitsend taalgebruik, hadden ze dat toch nog.
En nu is er dan het nieuwste boek, Bloter dan bloot, dat verder gaat waar Doder dan dood eindigde. Een maffe boevenbende stal twee ton baar geld uit de superbeveiligde Nationale Bank. Het leek een detail in die vreselijke nieuwjaarsnacht waarin tientallen mensen het slachtoffer werden van een dolle schutter. Dat feit is dan ook het eerste waarmee de commissaris geconfronteerd wordt als hij zijn telefoon op nieuwjaarsdag terug in de stekker steekt. Het zootje ongeregeld, zoals ik de Moordbrigade uit Doder dan dood noemde, heeft deze keer veel minder tijd om zich met elkaars seksleven te bemoeien en ontpopt zich warempel tot een daadkrachtige groep agenten. Vooral commissaris Sam wordt mooi geportretteerd. Hij is zich zo heerlijk bewust van eigen feilbaarheid en dat brengt hem meermaals tot mooie, melancholische gedachten. Ondanks zijn onhebbelijke gewoonte om snot tegen de muur te keilen krijg je als lezer sympathie voor hem, kan je nagaan!
Verder is er in dit boek plaats voor humor, in het genre "wie niet bekwaam is om aan z'n gat te krabben, kan nog altijd rijkswachter worden". Naast krachtige oneliners zet Lauryssens ook krachtige scènes neer. Nergens roert de onderbuik van Antwerpen zich zo overtuigend als in zijn werk. Met rake beschrijvingen en gevatte dialogen komen hoerenbuurten, politiekantoren, het justitiepaleis en gevangenissen tot leven.

Word ik nog een Lauryssens-fan? Geen idee. Ik heb in elk geval gereserveerd genoten van Bloter dan bloot en ik heb veel zin om het derde boek in de reeks rond de overval op de Nationale Bank te lezen. Op zich goede tekens en daarom, na rijp beraad, deze enthousiaste drie sterren-beoordeling.