Verfrissende whodunnit

'De Moordflat' werd geschreven door Dick en Didi van der Plas. Anders dan veel andere duo's uit het genre - Sjöwall en Wahlöö, Nicci French en Lars Kepler - geen geliefden, maar broer en zus. Beiden publiceerden al eerder los van elkaar, dit is de eerste roman die ze samen schreven. Ja, zo wordt het boek op de achterzijde genoemd, een roman. Een NUR-code, die de boekhandelaar helpt om het boek een juiste plek in de winkel te geven, ontbreekt. Op basis van de cover zou ik kiezen voor een boek uit het spannende genre, maar de cover en titel hebben me een beetje misleid. Nou doen covers dat wel vaker, 'never judge a book by its cover' is niet voor niets een gevleugelde uitspraak.

De coverfoto van een nogal armoedige flat gaven mij de indruk dat het een maatschappijkritische thriller betreft, zoiets als Sjöwall en Wahlöö vroeger schreven. Die armoedige flat speelt weliswaar een belangrijke rol, echt kritisch op de leefomstandigheden in dat bouwwerk zijn de auteurs niet. Verwacht ook geen hard geweld of zenuwslopende spanning. 'De Moordflat' is volgens de biografie van Dick van der Plas op Hebban een humoristische whodunnit. In die omschrijving kan ik me wel vinden. Die humor blijkt niet bevorderlijk voor het opwekken van spanning, maar volgens mij hadden de auteurs ook niet het doel om een spannend boek te schrijven.

Het verhaal speelt zich af in de fictieve Noord-Nederlandse provinciestad Warlingen. Twee speurders - de jonge Monique Klopper en de ervaren, bijna gepensioneerde Ben Verhil - vormen een merkwaardig duo. Monique ergert zich aan het slome gedrag en quasifilosofische uitspraken van Ben, maar gaandeweg groeien ze naar elkaar toe en zien ze elkaars kwaliteiten. De luchtige stijl en de humor deden me denken aan het werk van een andere auteur uit het hoge Noorden: Havank (Hans van der Kallen), die vanaf halverwege de jaren dertig van de vorige eeuw zeer succesvolle misdaadromans schreef met Charles C.M. Carlier - De Schaduw - in de hoofdrol. Diens stopwoordje 'merkwaardig' wordt zelfs een keer door Verhil geuit.

'De Moordflat' zit vol grappige details. Zo draagt Verhil opzichtige puntschoenen met bloemenmotief waarover hij zelf zegt: 'Dat is tegenwoordig hartstikke hip, zelfs politici van het CDA lopen ermee.' Ook zit er een verwijzing in naar advocaat Inez Weski. Die heet in het boek Zita Fiksić, 'een opvallende verschijning met haar donkere eyeliner, zwartgelakte nagels en gothic outfit.' Ook komen de advocaten-tweelingbroers Anker voorbij - als de gebroeders Zanger - en speelt rockgitarist Jan Akkerman mee als Johan Akkersloot. Die details geven het boek een Nederlands tintje, waardoor de lezer zich goed in het verhaal kan verplaatsen: het zou zich ook in de eigen woonplaats kunnen afspelen. Die Nederlandse entourage en lichte toon zijn verfrissend na al die thrillers vol gruwelijkheden die zijn gesitueerd in sombere Scandinavische wouden of Amerikaanse steden waar het de godganse dag regent.