Wat zou Andy doen

Piper Perish is dol op kunst en gek van Andy Warhol. Haar levensmotto is dan ook: wat zou Andy doen? Ze zit in haar laatste jaar van de middelbare school en haar grootste wens is om samen met haar beste vrienden Kit en Enzo naar de kunstacademie van New York te gaan.

Het boek is geschreven in dagboekvorm. Dit maakt het makkelijk om te lezen. Je volgt Piper een half jaar lang en maakt letterlijk mee hoe ze met van alles worstelt tijdens dat halfjaar. Haar vriend die het uitmaakt, de examenstress, ruzie met vrienden, haarzelf leren kennen en haar zus die het leven van Piper én haar familie ontzettend overhoopgooit. Haar zus, Marli, tiranniseert hun leven enorm. Op sommige momenten vond ik het zelfs té. Dan zat ik te wachten: wanneer zou er weer een ‘Marli moment’ komen? Naar mijn idee was het halverwege het boek al duidelijk genoeg hoe rot zij is, en de relatie tussen Piper en Marli aan het eind van het boek juist erg overdreven.

Qua spanning vond ik het redelijk tegenvallen. Dit komt denk ik ook doordat het in dagboekvorm is geschreven. Je leest het dus wel vanuit Piper maar het is toch weer ‘gewoon’ geschreven. Het is dus aan de ene kant wel een dagboek maar aan de andere kant leest het half als een gewoon boek. (Zonder dagboekvorm)

Het boek is een Young Adult boek maar ik vind het op sommige momenten niet een echt YA boek. Af en toe is het wat kinderlijk zelfs. De illustraties tussendoor maken het boek zeker leuker om te lezen. Al met al kan ik zeggen dat ik het boek leuk vond om te lezen, het is mooi vormgegeven en de illustraties voegen echt wat toe. Maar zou het misschien niet een tweede keer gaan lezen.