Ondermaats

Deze roman zit ronduit belabberd in elkaar en kent een nodeloos ingewikkelde opbouw (o.a. verspringend in de tijd én in vertelperspectief: soms derde, soms eerste persoon). Helaas is de plot ook nog eens volstrekt ongeloofwaardig. Dat laatste geldt wel heel in het bijzonder voor de rechtszaak, bijna aan het eind van 'Een reden om adem te halen'.
Van al Charles Martins boeken die ik de afgelopen jaren heb gelezen, vond ik dit echt op afstand de minste. Het enige positieve is dat de tekst (zoals altijd bij Martin) wel lekker leest. Maar daar is dan – helaas – ook wel alles mee gezegd, wat mij betreft . Mocht je zijn boeken nog niet kennen, begin dan vooral met eerdere romans van zijn hand.