Tegenvaller

Van zijn 'Nemesis' was ik onder de indruk, van deze roman – die best ingewikkeld is opgebouwd – helemaal niet. Een tegenvaller. Het is m.i. een nogal makkelijke 'greep' van de auteur om een incontinente en impotente, oude schrijver in contact te brengen met een bloedmooie, jonge vrouw, wat hem uiteraard herinnert aan het feit dat hij niet meer de man is die hij ooit was. Tja.
De dialogen in deze roman zijn vaak gekunsteld (hoogdravend, elitair, veel nadruk op literatuur) en op den duur wordt het taalgebruik nogal grof: jammer. Ook is het gek dat de (oude) ik-persoon op een gegeven moment erkent dat zijn geheugen gaten begint te vertonen, wat daarna ook om de haverklap duidelijk wordt (en daarvoor gek genoeg eigenlijk geen rol speelt, dan ligt de nadruk vooral op de incontinentie).