Parel

De hemel is altijd paars is het debuut van Sholeh Rezazadeh, een Iraanse vrouw die pas sinds 2015 in Nederland is. Dat dit boek in het Nederlands is geschreven is bijzonder omdat ze toen ze hier kwam de taal niet sprak. In Iran heeft ze geneeskunde gestudeerd maar daarin vond ze niet haar levensdoel. Eenmaal in Nederland vond ze haar passie in schrijven.
Het boek vertelt het verhaal van Arghavan, een jonge Iraanse vrouw die nog maar kort in Nederland is en hier een kringloopwinkel heeft. Ze raakt bevriend met een paar klanten, Anna, een danseres en Johan, een man die geluiden van bomen opneemt op cassettebandjes en wordt verliefd op de muzikant Mees.
Het is een zeer sensitief en poëtisch verhaal over liefde, verlangen en over botsing tussen de verschillende culturen en geschreven in prachtige zinnen. Arghavan leeft met de natuur in al zijn facetten, ze observeert het ruisen van de bomen, de geuren en kleuren van bloemen en de ondergaande zon. Heel belangrijk voor haar zijn de Judasbomen voor haar winkeltje.

“Een mens loopt zijn liefde achterna, op het moment dat de liefde over is, komt hij op zijn eigen benen terug. Maar een boom heeft geen benen. Als iemand van een boom houdt, moet hij naar de boom toe gaan. Hij zit in de schaduw van de boom, zolang als hij dat wil. De boom gaat niet weg. Of het nou lente of winter is, hij blijft daar staan”

Dit leven met de natuur staat in schril contrast met het leven van de westerse stedelingen waarin volle agenda’s, haast en geld een grote rol spelen met alle consequenties voor haar liefde voor Mees.
Ook lezen we over haar leven in Iran met haar aan opium verslaafde vader waardoor die onbereikbaar werd voor haar.

Het boek stond op de longlist van de Libris literatuurprijs 2022 maar had wat mij betreft zeker ook een plaats verdiend op de shortlist.