Aan de bal (recentie)

Het boek gaan over Rahmane. Hij woont met zijn ouders en zusje, Naneh, in een klein dorp in Afrika. Ze zijn arm en Rahmane helpt zijn vader op het land. In zijn vrije tijd voetbalt hij met zijn vrienden. Ze hebben geen echte bal en voetballen op hun blote voeten, maar dat maakt het spel er voor Rahmane niet minder om. Ze trainen op een stoffig veldje onder leiding van meneer Baouri.

Op een dag komen er mensen van een voetbalclub uit de stad kijken. Die dag verandert Rahmane’s leven. Samen met twee vrienden, Tigani en Henri, wordt hij geselecteerd om bij de jeugdselectie te komen spelen. Rahmane heeft het gevoel dat er een droom uitkomt: hij krijgt de mogelijkheid om aan een leven in armoede te ontsnappen en zijn familie een betere toekomst te bieden. Rahmane belooft Tigani’s vader dat hij op zijn zoon zal passen

In de stad komt Rahmane in een heel andere wereld terecht. Ze hebben er douches met stromend water en er lopen mensen op echte voetbalschoenen rond. Rahmane probeert zich staande te houden in de harde voetbalwereld in de stad. Rahmane wil niets liever dan voetballen, maar tegelijkertijd mist hij het vertrouwde en veilige dorpsleven. Met Rahmane gaat het goed in de stad, met zijn beste vriend Tigani gaat het veel minder goed. Voor Tigani is het geld dat hij in de stad kan verdienen veel aanlokkelijker dan de harde training waar hij op dat moment niets voor krijgt. Hij probeert, ondanks het verbod van de leiding van de voetbalopleiding, in het straatleven geld te verdienen. Hierdoor wordt hij uiteindelijk terug naar huis gestuurd.

Als hij uiteindelijk voor vier weken naar een trainingskamp in Nederland mag en zijn carrière als profvoetballer lijkt te beginnen realiseert Ramane zich dat Nederland nooit zijn thuis zal zijn, maar dat ook het dorp in Afrika niet meer zijn wereld is. In Nederland komt in een warm gastgezin terecht dat ook het dorp in Afrika niet meer zijn wereld is. In Nederland komt in een warm gastgezin terecht dat hem aan zijn eigen familie doet denken, maar Nederland zelf vindt hij letterlijk en figuurlijk koud. De mensen leven langs elkaar heen, hebben geen aandacht voor elkaar. Zijn heimwee naar huis groeit

Als Rahmane na zijn oefenstage terug keert in zijn geboortedorp in Afrika is hij een ander mens geworden. Hij is volwassener, verstandiger en heeft meer inzicht in zichzelf en vooral in hoe mensen reageren. Hij merkt dat ze in zijn dorp meer dat de mensen intresse tonen hebben voor zijn materiële omstandigheden dan voor hem als mens. Hij vraagt zich af waarom niemand vroeg hoe het met hem ging, waarom ze alleen wilden weten of hij al geld verdiende.
Aan het eind van het verhaal is Rahmane vrienden kwijtgeraakt, een vreemde in zijn dorp geworden en hij voelt zich eenzamer dan ooit. Er wordt in het midden gelaten of Rahmane inderdaad bij een Europese profclub aan de slag kan en er wordt ook geen antwoord gegeven op de vragen die bij hem opkomen na zijn terugkeer in Afrika.