De revelatie van dit jaar in literair Nederland

De revelatie ja, en een literair meesterwerk inderdaad, van iemand die al langer aan de weg timmert. Een Nederlander geboren in Libanon als ik het juist heb, als journalist gepokt en gemazeld in onder andere het Midden-Oosten. Een schrijver dan ook met een muzikale maar ook provocerende, realistische en de droom niet schuwende toon, vanuit een invalshoek die je hier verder niet gauw zult vinden, ik in ieder geval niet, al is een positieve invloed merkbaar van Carmiggelt, in de melancholische humor, de scherpe observaties, maar Carl schuwt het grote gebaar niet. Bovenstaande recensie beweert: niet van de straat, en ja, filosofisch en politiek onderlegd is Carl, toch hoor ik in hem iemand die ik 's avonds laat in een café in een ongure buurt zou kunnen tegenkomen. Vergelijkingen zou ik eerder trekken met Bolaño's De wilde detectives, een boek om in te verdrinken, met vele verhalen in het verhaal, maar hier kom je aan het eind wel degelijk aan wal, gloort er hoop in een droevig maar ontroerend einde, waar de doordachte compositie (iets waar te veel schrijvers hier te weinig aandacht aan besteden) een prachtig slotakkoord bereikt.
De roman kent verscheidene perspectieven van waaruit wordt geschreven, maar degene die het meest aan het woord is begint te vertellen, en hij bevindt zich in een door de beheerders al verlaten inrichting, terwijl het erop lijkt dat de wereld buiten aan het instorten is, dus ergens in de nabije toekomst. Dat maakt dat de lezer op de hoede moet zijn, de man heeft een misdaad begaan en is blijkbaar ontoerekeningsvatbaar verklaard, maar hij is allesbehalve een normale gek. Zou hij naast je aan de bar zitten, en daar lijkt het soms op, zou hij iets innemends hebben, een aantrekkelijk gevaar uitstralen. Er is iemand die waarschijnlijk een halfbroer van hem is, en daar heeft hij een voor hem allesbeslissende dag mee doorgebracht, toen hij nog bij zijn pleegouders was als jochie. Hij is naar hem, de handlanger, op zoek geweest, evenals naar wat hun gedeelde vader zou zijn. Hij ontmoette niet lang na de eerste kennismaking op een cruise ook een vrouw die meisje schijnt gebleven, wat ook een onuitwisbare indruk op hem nalaat, en over haar ontdekt hij steeds meer tijdens zijn zoektocht naar die handlanger en vader, er zijn verbanden tussen die drie. Andere vrouwen leiden hem ook in die richting. Een noodlottige kettingreactie van gebeurtenissen wordt in gang gezet door deze krankzinnige queeste naar wat hij identiteit noemt, of is het waarheid? Ondertussen ontspinnen zich diepzinnige gesprekken over onder meer het door de halfbroer verachte postmodernisme, terrorisme en de onmacht van democratie in deze technocratische, mondiale tijd, zonder in dor getheoretiseer te verzanden. Het is een veelomvattende roman, niet vast te prikken op een thema zoals de meeste Nederlandse boeken, nee, en ze bewijst hoe literatuur spannend en hoogstaand tegelijk kan wezen.