Recensie De paardenjongen

Het eerste gedeelte had het verhaal van heel wat ouders van een auti-kind kunnen zijn; de vraagtekens, de zoektocht, de puzzelstukjes die in elkaar vallen, uiteindelijk de diagnose en daarna de acceptatie om vervolgens weer verder op "reis-met-beperkingen" te gaan met en voor je auti-kind.

Rupert en zijn vrouw doen dat wel op een hele bijzondere (spirituele) manier die absoluut bij hen past, maar daarnaast behoorlijk gewaagd is met zo'n klein ventje op zon intensieve reis. Toch hebben ze het lef en hoe zwaar de reis is een aantal opzichten ook is, het is het ze allemaal waard.

Het is een eerlijk boek zonder dat het medelijden oproept, maar een helder beeld schetst van enerzijds het omgaan met een auti-kind maar daarnaast ook de ongelofelijke liefde voor Rowan en het daarom vanuit je gevoel aandurven van het maken van deze bijzondere reis.

Rupert en Kristen zijn een prachtig (spiritueel) stel die het aandurfden om wonend in de Westerse wereld toch de keuze te maken om, juist voor Rowan, nog meer te ontdekken van de rituelen van de Sjamanen