Boek van spijt

Als je zo overtuigd bent dat je doorlopend de verkeerde keuzes hebt gemaakt, je iedereen tot last bent en alleen maar voor teleurstellingen zorgt en als dan ook nog je kat overlijdt, dan kan je de conclusie trekken dat je leven niet veel waard is. En dat is precies hoe Nora over haar leven dacht en daarom besloot het te beëindigen. Zwervend in een fase tussen leven en dood komt ze in de bibliotheek vol met boeken met 'wat het had kunnen zijn' levensverhalen. Nora krijgt de kans om in die levens te duiken en mag weer terugkeren naar de bibliotheek als het toch niet de beste versie van haar leven blijkt te zijn. De eerste boeken en dus andere versies van haar leven maken me nog nieuwsgierig maar er komt een moment dat Nora me wat begint te irriteren met haar negativiteit. Alsof haar leven een grote doos bonbons is, ze van een bonbon een hapje neemt, teruglegt en de volgende oppakt in de hoop dat die nog lekkerder smaakt. Op een bepaald moment weet ik het wel en vind ik boek nummer zoveel eigenlijk al niet meer interessant.

Wat me wel boeit, is de onderliggende boodschap in dit verhaal. Als je geconfronteerd wordt met het zwarte gat, de zwarte hond of welke versie van het donkere dan ook, is het soms moeilijk om gemaakte keuzes, misschien zelfs wel fouten, als leermomenten te kunnen zien en juist daarom te blijven zoeken naar lichtpuntjes. Spijt hebben van dingen of loslaten en daardoor vooral te kijken naar de dingen die het leven wel de moeite waard maken!