Lariekoekboek

Ik kende Dave Mitchell niet, maar kreeg het boek "Tijdmeters" cadeau. Het begint best goed, met een verhaal over een jong meisje dat verliefd is op een fout vriendje. Dat gaat verkeerd en ze loopt weg van huis. Het volgende verhaal speelt opeens 7 jaar later, een andere ik-figuur, die kennis maakt met het meisje uit verhaal 1. Verhaal 3 gaat over de echtgenoot van meisje 1. Tot zover nog te volgen. Tot blz. 379. Want dan krijg je nog 206 blz lariekoek, een soort science fiction of zo.
En dat is niet mijn genre. Als je nu vanaf het begin weet dat het die kant opgaat, maar nee, in het begin lijkt het een gewone roman. Maar dan strand je na 379 blz. in het moeras van occulte zaken. Voor het eerst sinds lange tijd dat ik een boek niet uitlees!