Openbaar en privé

Stefan Brijs gebruikt in dit boek een afstandelijke en bijna kille manier van schrijven. Dit in tegenstelling tot andere boeken van hem, zoals "Post voor mevrouw Bromley". Het taalgebruik draagt bij aan de bijna surrealistische sfeer die het boek oproept.  Het gezapige, ingeslapen dorpje waar nooit iets gebeurt is opeens het decor geworden van bizarre, dramatische gebeurtenissen. Stefan Brijs neemt je in eerste instantie mee met het veroordelen van de kleinzielige, bekrompen instelling  van de meeste dorpsbewoners.Of is de argwaan toch op zijn plaats? Hij speelt met dit thema en heeft mij daarmee verschillende keren op het verkeerde been gezet.  
De tegenstelling tussen het openbare, alledaagse en dorpse leven en de geheime, verboden en angstaanjagende  gebeurtenissen in de beslotenheid van het privéleven is heel goed beschreven door Brijs. Dat maakt het boek voor mij 5 sterren waard