De mooie mengeling van respect liefde en ergernis

De oude moeder in het verhaal wordt zo mooi wisselend neergezet van lief, broos tot dominant en irritant. Daarmee maakt de schrijver de relatie tussen moeder en zoon zo puur en herkenbaar.
Er lijkt zo weinig te vertellen en het lijkt leeg en saai maar er gebeurt juist zo veel. Juist omdat de tijd dringt. De relatie tussen moeder en zoon wisselt ook bijna onmerkbaar tussen de zorgende en degene die verzorgt wordt. De moeder blijft ook de moeder ondanks haar kwetsbaarheid en haar grilligheid die ze met haar genen heeft doorgegeven aan haar zoon.
Het is dus ook steeds een spiegel, onbewust.
Mooi geschreven zonder opschmuck of clichés.