In De wandelaar van Adriaan van Dis krijgt een man bij een brand een hond in zijn schoot geworpen. Een hond die een andere wereld voor hem opent: die van vluchtelingen, illegalen en zwervers. Het verandert Parijs, het verandert de man: hij wil helpen, goed doen. Maar alles wat hij doet pakt anders uit.
In contacten met andere wereldburgers blijken veel dingen onbegrijpelijk anders. Met de hond als gids kom je daarachter. Alles is anders. Mooi gedaan Adriaan.
Heb je 'De wandelaar' inmiddels uitgelezen en wil je meer in dezelfde stijl? Hebban tipt vier boeken in vier thema's uit het boek van Nederland Leest 2021: https://www.hebban.nl/artikelen/wat-te-lezen-na-de-wandelaar-van-adriaan-van-dis
Mooi boek, maar het geeft een somber beeld van het prachtige Parijs, waar ik zo van houd. Somber, omdat de stad, zoals veel steden wereldwijd, inmiddels grote problemen kent. Het is moeilijk om nog van de stad te genieten in de wetenschap dat veel mensen er leven in ellendige omstandigheden.
Om die reden heeft het lezen van dit boek toch wel een grote impact op mijn leven.
citaat:
'Hij gromde. (Van zijn hond geleerd).' blz. 81
'Hij rook aan de brief, in de hoop een vleug uit haar leven op te snuiven, een kringel wierook misschien. Maar het papier rook zo muf als de laatste metro. ... De brief gloeide in Mulders hand. Jasmijn rook hij nu . En ook andere geuren kwamen vrij - curry, piment, poes.' blz. 95
'Dans voor Fanta', zei ze. En hij danste. traag in zijn groene operatiehemd. De mond van het meisje viel open - een stille schreeuw. De dokter vergat even te verbinden. De hondennagels tikten op het zeil. De ingepakte staart zwaaide als een vendel door de kamer.' blz. 111
'Zagen ze niet wat hij had gezien, wat zijn hond hem had leren zien? Het vuil, de vernedering en de haat . Hij zag het, hoorde het, ook al rende hij ervoor weg, ook al boende hij de hele dag - maar het viel niet weg te boenen.' blz. 118
'De duiven speelden voor weerhuisje. Bij de geringste opklaring klapperden ze hun vleugels droog en vlogen ze naar de leien daken aan de overkant.'' blz. 136
'Strijken is nobel werk, 'schreef ze. 'Je geeft dingen hun vorm terug, tovert uit kreukels een mens tevoorschijn..' blz 138
Een vrouw die wegloopt laat altijd wat achter. blz. 160
