Een bijzonder verhaal, dat aanzet tot nadenken over onze blinde vlekken.

Eric Lindstrom zet met Wat jij niet Ziet een mooi verhaal neer over een blind meisje, Parker Grant, die na een ongeluk blind wordt en daarbij haar moeder verliest en net voor haar 16 verjaardag ook haar vader verliest. Haar tante, oom, neefje en nicht komen bij haar wonen. Parker krijgt te maken met haar verdriet, haar blindheid, liefde, doorzettingsvermogen en vriendschappen en dus eigenlijk alle levenslessen waarmee elke puber te maken krijgt op zijn/haar weg naar volwassen worden.

Voor de blinde vlekken in het leven kun je zowel blind als ziende zijn. Hulp aanvaarden is zo erg nog niet, sta open voor een probleem van een ander. En kun je iemand vergeven? De schrijver zet je hierover aan het denken.

Het verhaal is geschreven vanuit Parker, de dialogen en de gedachten. Via haar leren we ook de andere personages kennen in het verhaal, in haar leven. Het zijn voornamelijk de vrienden van Parker waar we kennis mee maken. Flashbacks en de monologen die Parker met haar overleden vader heeft, maken het verhaal compleet.

Een leuk en mooi element in het verhaal zijn de beschreven gedachten van Parker als een persoon iets zegt bijvoorbeeld; zegt Sheila met haar moeten-we-het-hier-echt-over-hebben-stem, zegt Faith met haar ja-ik-heb-alle-geduld-stem, zegt Molly met haar rollende-ogen-stem. Je herkent het precies hoe iemand dan iets zegt alleen jij ziet die persoon dan ook nog eens. Ik heb het met een glimlach gelezen.

De beschrijving van de waarnemingen zijn voor ons zo herkenbaar maar zo knap als je deze als blinde herkent en beleeft èn kan omschrijven.

Wat jij niet ziet is een mooi verhaal over blind zijn, vriendschappen en vergeven en verdriet verwerken. Eric Lindstrom heeft een prettige schrijfstijl die makkelijk en vlot wegleest. Wat jij niet ziet is een aanrader voor de YA maar ook zeker voor volwassenen. 4 sterren voor dit bijzondere boek.