De oorlog is niet voorbij als de gevechten zijn gestopt

Na de Tweede Wereldoorlog reist Stefano terug naar zijn familie in Italië. Onderweg komt hij een jongetje tegen dat verloren bij zijn overleden moeder zit. Hij neemt Michal mee met de bedoeling hem ergens anders onder te brengen. Pas na een tijdje accepteert Stefano dat ze verbonden zijn en bezegelen ze dat met een handdruk. Als ze bij een verlaten huis komen, besluiten ze daar te blijven, maar de woning blijkt niet onbewoond te zijn. De Duitse eigenaar Erich biedt hen aan dat ze mogen blijven. Stefano en Erich zijn wantrouwig tegenover elkaar, maar ze hebben elkaar ook nodig. In het buurhuis wonen Rosalind en Georg. Hij heeft hersenbeschadiging opgelopen in de oorlog en Rosalind zorgt voor hem.
Het verhaal wordt verteld door de ogen van de verschillende personages en springt van het heden naar het verleden. Door de wisseling van perspectief en tijd wordt het complete beeld langzaam geschetst en blijft de lezer geboeid. Het is moeilijk om te beslissen welke personen te vertrouwen zijn. Er heerst een constante sfeer van geheimen en daardoor krijgt het verhaal een dreigende ondertoon. Als lezer weet je niet wat je te wachten staat. Heel langzaam ontvouwt het verhaal zich en leert de lezer de hoofdpersonen, hun verleden en hun motivaties kennen. Monique, de nicht van Rosalind, is een deel van het boek de grote afwezige, maar toch lijkt het verhaal om haar te draaien. De rol van het jongetje Michal blijft wat onderbelicht. Hij wordt vaak aan zijn lot overgelaten. Het is ook bijzonder om te lezen hoe Erich, Stefano en Rosalind geworden zijn zoals ze zijn. Het taalgebruik en sommige zinnen vind ik erg mooi: “De eigenaardige, sprookjesachtige ramen die ooit open hadden gestaan voor kansen en mogelijkheden, bleven nu gesloten tegen de vijandigheden van het heden.” Het is wat mij betreft geen christelijke roman. Het gaat niet over vergeving, maar over wraak en het recht in eigen hand nemen. Het is indringende roman over een tijd waarin het moeilijk was om de gebeurtenissen uit de oorlog te vergeten. De oorlog is nog niet voorbij als de gevechten zijn gestopt.