Het jaar van magisch denken

"we are imperfect mortal beings, aware of that mortality even as we push it away, failed by our very complication, so wired that when we mourn our losses we also mourn, for better or for worse, ourselves. as we were. as we are no longer. as we will one day not be at all."*

Ik vind het dapper dat Joan Didion dit boek heeft geschreven. Ze beschrijft met vlagen heel rake passages over rouw. Ik kan me voorstellen dat het troost biedt aan mensen die er zelf middenin zitten. Voor mij toch niet meer dan drie sterren omdat haar levensstijl (even heen en weer vliegen voor een dinertje, referenties naar bekende mensen die ze kennen) zo ver van mij afstaat dat ik me niet goed kon inleven in haar verhaal.

*Ik las dit boek in het Engels.