Lezersrecensie
Een literaire topper.
“De stad der blinden” beschrijft een massale reactie van de mensheid op een fenomeen waarin plotseling het vermogen te zien wordt ontnomen en hoe beschaafde mensen in noodsituaties kunnen degenereren tot dierlijk gedrag.
De stad der blinden, oorspronkelijk “Ensaio sobre a Cegueira”, gepubliceerd in 1995.Het boek is bovendien verfilmd als "Blindness".De auteur is de Portugees José Saramago (1922-2010), hij is eveneens een Nobelprijswinnaar voor literatuur in 1998. Er zijn 4 verschillende genres die goed bij het boek passen nl: roman, allergie, psychologische-fictie en apocalyptische fictie.
De stad der blinden vertelt het verhaal van een stad waar op onverklaarbare wijze een epidemie van blindheid heerst. Daar wordt opgemerkt dat het geen conventionele blindheid was, dat wil zeggen donkere, maar een witte blindheid, alsof de personages waren ondergedompeld in een zee van melk/dikke mist. Uit angst dat de besmetting zich steeds verder zou verspreiden, nam de overheid de maatregel om blinden te isoleren in een verlaten gekkenhuis en op deze plek werden honderden blinden uitgezet waar explosies van gevoelens als schuld, vijandigheid, minderwaardigheid, angst , impotentie zijn duidelijk. Er is echter een vrouw onder hen die haar gezichtsvermogen niet heeft verloren. Deze vrouw was fundamenteel in het leven van deze blinde mensen, aangezien zij de blinden op de bewaakte verlaten plaats begeleidde. Deze vrouw is de vrouw van de oogarts van de stad. Ze kon haar man niet verlaten dus deed ze alsof ze ook een van de blinden was om zo in de gelse verlaten plaats te leven met haar man. Na een tijd ontsnapt er een groep blinden onder leiding van de vrouw van de oogarts. De rest is aan u om te lezen.
Eigennamen zullen we niet vinden in dit boek. Dit had voor mij een positief effect. Op deze manier kon ik me beter inleven in het verhaal, aangezien ik de personages zelf moest vormen in mijn hoofd.
De stad der blinden heeft een alwetende verteller, (voor mij is dat een groot pluspunt) .
Er wordt vaak gezegd dat het een moeilijk te lezen auteur en boek is, aangezien het boek in een afwijkende stijl geschreven is, doordat komma's en hoofdletters op een niet-gangbare manier worden gebruikt. Persoonlijk vond ik het niet storend om te lezen. Integendeel, het was juist iets anders om een boek te lezen met deze (unieke) stijl.
Als ik het plot van dit boek in één woord zou moeten omschrijven, zou dat aangrijpend zijn. Het is een boek dat vaak gewelddadig, verontrustend en wanhopig is. Het overweldigt de lezer, laat hem alle moeilijkheden ervaren van de personages die hij begeleidt en de achtbaan van emoties die hen teistert. Hoe ik het heb begrepen, is blindheid een zinspeling op het feit dat mensen vaak niet verder kunnen kijken dan wat aan de oppervlakte is en vooroordelen, niet kunnen geloven in alles wat de samenleving wil dat ze geloven en niet echt begrijpen wat er echt toe doet.Saramago is iemand die begaafd is met woorden en die weet hoe hij ze precies op de plaats moet zetten waar ze horen te zijn. Hij heeft bovendien een leuke unieke schrijfstijl om te lezen. Het verhaal was top, de leeservaring en de (unieke) schrijfstijl. Ik denk dat het duidelijk is dat ik van dit boek hield, dus ik kan niets anders doen dan het van harte aanbevelen.
De stad der blinden, oorspronkelijk “Ensaio sobre a Cegueira”, gepubliceerd in 1995.Het boek is bovendien verfilmd als "Blindness".De auteur is de Portugees José Saramago (1922-2010), hij is eveneens een Nobelprijswinnaar voor literatuur in 1998. Er zijn 4 verschillende genres die goed bij het boek passen nl: roman, allergie, psychologische-fictie en apocalyptische fictie.
De stad der blinden vertelt het verhaal van een stad waar op onverklaarbare wijze een epidemie van blindheid heerst. Daar wordt opgemerkt dat het geen conventionele blindheid was, dat wil zeggen donkere, maar een witte blindheid, alsof de personages waren ondergedompeld in een zee van melk/dikke mist. Uit angst dat de besmetting zich steeds verder zou verspreiden, nam de overheid de maatregel om blinden te isoleren in een verlaten gekkenhuis en op deze plek werden honderden blinden uitgezet waar explosies van gevoelens als schuld, vijandigheid, minderwaardigheid, angst , impotentie zijn duidelijk. Er is echter een vrouw onder hen die haar gezichtsvermogen niet heeft verloren. Deze vrouw was fundamenteel in het leven van deze blinde mensen, aangezien zij de blinden op de bewaakte verlaten plaats begeleidde. Deze vrouw is de vrouw van de oogarts van de stad. Ze kon haar man niet verlaten dus deed ze alsof ze ook een van de blinden was om zo in de gelse verlaten plaats te leven met haar man. Na een tijd ontsnapt er een groep blinden onder leiding van de vrouw van de oogarts. De rest is aan u om te lezen.
Eigennamen zullen we niet vinden in dit boek. Dit had voor mij een positief effect. Op deze manier kon ik me beter inleven in het verhaal, aangezien ik de personages zelf moest vormen in mijn hoofd.
De stad der blinden heeft een alwetende verteller, (voor mij is dat een groot pluspunt) .
Er wordt vaak gezegd dat het een moeilijk te lezen auteur en boek is, aangezien het boek in een afwijkende stijl geschreven is, doordat komma's en hoofdletters op een niet-gangbare manier worden gebruikt. Persoonlijk vond ik het niet storend om te lezen. Integendeel, het was juist iets anders om een boek te lezen met deze (unieke) stijl.
Als ik het plot van dit boek in één woord zou moeten omschrijven, zou dat aangrijpend zijn. Het is een boek dat vaak gewelddadig, verontrustend en wanhopig is. Het overweldigt de lezer, laat hem alle moeilijkheden ervaren van de personages die hij begeleidt en de achtbaan van emoties die hen teistert. Hoe ik het heb begrepen, is blindheid een zinspeling op het feit dat mensen vaak niet verder kunnen kijken dan wat aan de oppervlakte is en vooroordelen, niet kunnen geloven in alles wat de samenleving wil dat ze geloven en niet echt begrijpen wat er echt toe doet.Saramago is iemand die begaafd is met woorden en die weet hoe hij ze precies op de plaats moet zetten waar ze horen te zijn. Hij heeft bovendien een leuke unieke schrijfstijl om te lezen. Het verhaal was top, de leeservaring en de (unieke) schrijfstijl. Ik denk dat het duidelijk is dat ik van dit boek hield, dus ik kan niets anders doen dan het van harte aanbevelen.
1
Reageer op deze recensie
