Begon hoopvol, hoge score maar verhaal stortte als een pudding inelkaar.

Allereerst de schrijfstijl vind ik heel apart, vanuit het perspectief vanuit Ted, de hoofdpersoon die niet normaal denkt, kinderlijk, autistisch? Ik kan er nog niets van maken
Dan vanuit het perspectief vd kat, heel apart

Maar dat ze schrijven kan is een feit (Vind ik) ze kan hele gedetailleerd een situatie schetsen, bv een glas waar ijskoude limonade inzit, de ijsblokjes die twinkelen, en het condens wat een vlek maakt op een envelop. Je wordt er in meegezogen, maakte mij nieuwsgierig

Soms komen er woorden voorbij waarvan ik mij afvraag of die wel bestaan
Omdat het boek goed aangeschreven stond, vaak voorbij kwam (Algoritme?)
ben ik het gaan lezen. En geef toe je bent toch benieuwd waar dat verdwenen zusje is gebleven
En ze lijkt op een goed spoor.

Tot het verhaal vd vrieskist kwam, het verhaal vond ik steeds warriger worden, ongeloofwaardig.
Wie is nu wie?


Op het einde loopt Ted met een bewegende zak (Kat en kind) de deur uit om het naar het bos te brengen om te begraven
Zusje heeft al die tijd hierop gewacht want ze weet zeker dat haar verdwenen zusje in die zak zit.
Verdwenen zusje en de kat steken Ted dood, en daarna vind ik het zelf over de top.

Ik snap niets meer van de dialogen, wie is nu wie? Ik had een vermoeden dat het richting alters ging.
En heel eerlijk, dat trekt mij niet.

Het zal mijn 'hersenmist' wel zijn, maar ik kon het niet meer volgen, jammer ik had op een mooi einde gehoopt.