Mislijdend boek

Na een lange leesdip dacht ik even een goed boek gevonden te hebben
Grant, een ex politieagent trof een vrouw aan in een cafetje die hem een gunst vroeg, familie te zoeken die te maken zouden hebben met haar geheimzinnige erfenis in een verlaten mijn dorp
Omdat Grant zijn dochter verloren had tijdens zijn een dropping en hij eenzaam was omdat zijn vrouw ook het leven heeft gelaten besluit hij de uitdaging aan te gaan en reist af naar het verlaten dorp in Alttown.
Hij huurt een hele oude Mercedes die aan alle kanten rammelt kraakt en stinkt.
De sfeer zit er goed in, op de krakerige radio wordt een sneeuwstorm aangekondigd maar Grant rijdt gewoon door.
Niet voor lang, zijn auto stopt er definitief mee. Hij treft een verlaten herberg waar een geheimzinnige herberg met zijn dementie moeder verrast is door de onaangekondigde gast er lijkt in geen weken geen mens meer te zijn geweest.
Hij krijgt een warme maaltijd, een armoedige kamer en een brouwsel van alcohol wat de demente moeder heeft gemaakt.
Je zou denken, de sfeer zit er steeds beter in, wat gaat er nu gebeuren?
Al snel raakt hij verneveld, en dat is hij eigenlijk de rest van het verhaal, hij lijkt te zweven tussen realiteit en fantasie, nachtmerries volgen elkaar op, en het verhaal wordt onsamenhangend.
Ik heb het boek tot driekwart doorgelezen omdat het toch wel mooi werd, hij vond immers zijn vermiste dochter, die hem totaal niet meer herkende.
Omdat dit ook niet op gang kwam, en hij vd de ene dilerium in de andere stuiterde heb ik het boek dicht moeten gooien.
Je kon hele stukken overslaan en je miste niets.
Jammer want de schrijver kan wel goed schrijven dat bleek in het begin vh boek.