Idealisme tegenover realiteit

Colombia, 70-er jaren!
Elena en J. zijn het drukke leven in Medellín zat en besluiten terug naar de natuur te gaan. Ze kopen een Finca (boerderij met land) op een eiland voor de kust, Severá. Ze nemen een minimum aan bezittingen mee en gaan ervan uit dat ze een paradijselijk, zelfvoorzienend leven kunnen leiden op het eiland!
De reis naar het eiland verloopt niet helemaal naar wens. Elena is hierdoor erg ontstemd. Eenmaal op het eiland aangekomen verbetert de situatie niet veel. Het huis is een bouwval en heel erg smerig. Maar vol goede moed gaan ze aan de slag met behulp van Gilberto Rendón, een inwoner van het eiland die uiteindelijk hun voorman wordt. Zijn vrouw kookt voor hen en het lijkt allemaal goed te gaan komen. Maar niets is minder waar. Er doen zich diverse tegenslagen voor en hun financiële situatie verslechtert snel. Een overmaat aan alcohol wordt onderdeel van het leven en langzaam maar zeker worden hun idealen beetje bij beetje losgelaten. Daarnaast is Elena niet in staat zich echt aan te passen aan het leven op het eiland. Er zijn vele factoren waarmee ze geen rekening hebben gehouden en ze moeten zich steeds aanpassen en hun idealen verder loslaten. De regentijd is een van deze factoren: Het paradijs verandert in de hel! Door al deze omstandigheden staat relatie tussen J en Elena onder grote druk.
Het verhaal is heel beeldend geschreven, het voelt bijna alsof je over de schouder van J. meekijkt op de gebeurtenissen op de Finca. Het verhaal heeft ook zeker een treurige ondertoon Je voelt aan allerlei kleine dingetjes dat het niet tot een heel positief einde gaat komen. Het is met grote zorgvuldigheid geschreven en blijft boeien tot en met de laatste letter!