Prachtig muzikaal en emotioneel boek

Wat een piano teweeg kan brengen ... ik ben erg onder de indruk van dit boek!
De schoonheid waarmee beschreven wordt hoe Julius Blüthner in de Roemeense bossen de bomen gaat uitkiezen om zijn piano’s mee te bouwen ... de van de pagina’s spattende rauwheid van het leven in het communistische Rusland van de jaren ‘60 en ‘70, waar de piano een grote rol speelt in het leven van de jonge Katja, de complexiteit van een georganiseerde “vlucht” naar de Verenigde Staten, waar Katja en haar man de rest van hun leven ongelukkig zijn, de worsteling met relaties die de jonge Amerikaanse Clara in “onze” tijd doormaakt, en de rol die de piano ook in haar leven speelt, als herinnering aan haar ouders, de vasthoudendheid van fotograaf Greg, die eveneens een complexe band met de piano blijkt te hebben, de levens van alle hoofdpersonages die als puzzelstukjes in elkaar gaan passen, de tristesse die iedereen wel in zijn leven tegenkomt, de troost die we allemaal putten uit de dingen die ons omringen, de herinneringen die we meedragen, de gelaagdheid van vriendschappen en liefdes, de prachtige beschrijvingen van de landschappen in Death Valley ... dit boek doet je nadenken, meeleven, de muziek zindert er tussendoor, en de piano krijgt een menselijk kantje, zij krijgt gevoelens en een geheugen toegedicht, wat mij erg raakte. Helemaal op het einde staat een kort muziekstukje dat de Russische Katja op het einde van haar leven schrijft, met als titel “Die Reise”. Daar ga ik me eens op toeleggen om het te leren spelen ... zodat ik nog lang van dit boek kan genieten !