Wat een prachtig boek!

Het boek bestaat uit drie verhaallijnen die alle drie om water draaien en ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben. Hoe de verhaallijnen aan het einde toch met elkaar vervlochten blijken te zijn is heel mooi gedaan. De ontknoping zag ik niet aankomen.
Het is liefdevol en met zachtheid geschreven, dat voel je. En hoe water wordt beschreven. Echt prachtig en heel bijzonder.
Eerder las ik ‘Het eiland van de verdwenen bomen’, daarin was een rol voor een vijgenboom weggelegd, en hier is het een druppel water die alles verbindt. Zo knap.
Ook de stukken geschiedenis die ik niet kende met verdrietige en onthutsende gebeurtenissen. Hoe dat verhalend tot je komt als lezer, ik houd ervan. Ik heb Elif Shafaks boeken in mijn hart gesloten en ga beslist nog meer van haar lezen!