Debuut dat smaakt naar meer

Chloë verlaat de veilige haven vanwege een mislukte relatie en trekt bij haar beste vriendin Babs in. Hierdoor komt het gemis van haar overleden ouders en broertje naar boven. Ze is door haar oma opgevoed en dat is het enige familie lid dat ze nog heeft. Oma en Chloë hebben een hele hechte en mooie band, deze is heel sterk omdat ze samen veel mee gemaakt hebben en voor elkaar zorgen. Chloë heeft het er erg moeilijk mee heeft dat het slecht gaat met de gezondheid van haar oma. Ze wil haar oma graag helpen, maar weet niet zo goed hoe.

De titel flessenpost past bij het boek, omdat Chloë als ze naar het strand van Hoek van Holland gaat een fles met een briefje in zee gooit met een noodkreet voor haar oma. De fles heeft geen grote rol, maar het is juist leuk dat je op een gegeven moment in het verhaal door hebt waarom er voor een bepaalde boektitel is gekozen. Vanaf dat moment komt beachclub Esperanza in beeld. Deze naam is goed gekozen want Esperanza staat voor hoop. Bij de beachclub zoeken ze personeel, als Chloë solliciteert beseft ze niet wat voor effect dit gaat hebben op haar leven.

Zoals de meeste feelgood boeken is al snel duidelijk hoe het verhaal gaat aflopen, maar er zaten toch een paar leuke (en in eerste instantie minder leuke) wendingen is het verhaal. Ik had verwacht dat het een lekker luchtig feelgood boek zou zijn, het boek was minder luchtig dan verwacht, daarom ben ik aangenaam verrast. Chantal Claassen heeft me geraakt met dit boek. Aan het eind heb ik een paar traantjes weg gepinkt.
Het is een gemakkelijke schrijfstijl waardoor het lekker weg leest, maar het ook weg te leggen is en op een ander moment de draad zo weer opgepakt is.

Een positief verhaal over iemand die er het beste van probeert te maken, ondanks dat het leven niet gemakkelijk is. Wie de Eilandserie van Jackie van Laren uit heeft gelezen zal dit boek zeker ook waarderen. Flessenpost gaat ook over liefde, vriendschap en familiebanden.