Verrassend debuut over vriendschap

Het boek gaat over drie Londense vriendinnen van Engels - Nigeriaanse komaf. Ronke, Boo en Simi zijn al jaren hechte vriendinnen.
Wahala is een Afrikaans woord dat veel wordt gebruikt in Nigeria om een ​​staat van zorg, angst of probleem uit te drukken. De vriendinnen hebben allemaal hun eigen zorgen en problemen.
Ronke denkt dat haar vriend Kayode de ware is. Haar vriendinnen vinden hem echter een fout type, één van haar vele vage Nigeriaanse vriendjes. Ronke droomt van alles wat Boo heeft: een lieve echtgenoot en een leuke dochter. Boo zelf twijfelt aan haar leven, ze mist iets en heeft het gevoel dat het plaatje niet compleet is. Simi lijkt het volmaakte leven te leiden, maar toch is ze stiekem altijd bang om door de mand te vallen. Ze mist haar man Martin die in New York werkt. Hij denkt dat ze klaar zijn voor een baby, maar Simi is dat niet.
Wanneer de charismatische Isobel bij het vriendinnengroepje komt, lijkt ze het beste in iedereen boven te brengen. Maar hoe meer ze zich bemoeit met het leven van de drie vrouwen, hoe meer chaos ze veroorzaakt, waardoor de hechte vriendschap tussen Ronke, Boo, en Simi barsten begint te vertonen.

De personages zijn origineel en realistisch. Je merkt dat de schrijfster uit eigen ervaring weet wat het is om te leven in twee totaal verschillende culturen.
Het verhaal gaat voornamelijk over vriendschap, eten, mode en de vele manieren waarop moderne vrouwen worstelen met hun carrière en persoonlijke leven. Er wordt veel gestrooid met Afrikaanse en Nigeriaanse woorden. Wat logisch is als ze bijvoorbeeld een bepaald gerecht eten, mij zegt het als Hollandse meid niks, maar voor sommige mensen zal dit herkenbaar zijn. Het is een leuke en originele toevoeging.

De schrijfster wisselt elk hoofdstuk van personage waardoor ik in het begin moeite had om in het verhaal te komen en duidelijk te krijgen welke verhaallijn bij wie hoort. Ik kon steeds maar korte stukjes lezen en dat is niet echt handig bij dit boek. De personages zijn goed uitgewerkt, hun gevoelens en gedachten komen uitgebreid aan bod, naar mijn idee had dat iets minder gemogen. Met 327 bladzijden is dit ook wel een beetje te verwachten. Als je eenmaal in het boek zit, leest het lekker weg, en wilde ik meer en verder lezen. Het aantal bladzijden is dus absoluut geen minpunt. Het toch wel verrassende einde past goed bij het verhaal, daardoor werd een hoop duidelijk en blijkt het nut van de uitgebreide dialogen.

Het verhaal is origineel door de Afrikaanse/Nigeriaanse inslag en het goede einde. Het verbaast me dan ook niets dat de BBC het gaat verfilmen.