Elke keer als ik een boek van René Appel lees, heb ik bij sommige van zijn hoofdrolspelers een bepaald medelijden. Dat had ik bij het lezen van Los geld ook.

Het verhaal gaat over de makelaar Ivo Verstegen die zaken doet met de dubieuze vastgoedmagnaat Karel Huttinga. Het is vooral Huttinga die Ivo in de problemen brengt, maar het is Ivo die wel steeds eerlijk is en toegeeft aan zijn vrouw Mirjam van de Hoek dat het zijn fout voor de situatie waarin zij terecht komen.

Dat vrienden niet altijd vrienden blijken te zijn wordt verderop in het verhaal pas duidelijk. Ook vraagt Ivo zich af waarom hij zo weinig affectie krijgt van Mirjam. Ook dat wordt steeds duidelijker naarmate het verhaal verder vordert.

Bij het lezen van de eerste bladzijden heb je nog iets van 'Waar gaat het naar toe?' Heel langzaam ontrolt het verhaal zich, waarbij Appel nog steeds niets prijsgeeft. Het pijnlijke van dit alles, is dat er met Ivo een loopje wordt genomen.

Dat het maakt voor mij een gevoel los, van: "Bijt eens wat van je af" Elke keer krijgt Ivo de klappen. Fysiek, mentaal en psychisch. Dat is waarom ik bij het lezen van deze Appel een gevoel van medelijden krijg, maar waar de hoofdpersoon Ivo toch ook zelf een beetje schuldig aan is.

Hoe dan ook het slot is een typisch René Appel slot. In de regel zijn dat open einde's of met een dramatisch slot. Misschien dat ook Appel zich zou moeten wagen aan een minireeks. Het zou hem zeker niet misstaan.