Dit was een boek waar ik lang naar uitgekeken heb omdat juist het verhaal mij aansprak. Het begin was veelbelovend, maar de daaropvolgende hoofdstukken vallen een beetje tegen. Het enige waar ik door gegrepen ben, was de worsteling die hoofdpersoon Isa had met haar getrouwde man Harry. Het gevecht en de strijd die Isa moest leveren om echt te houden van deze man. Misschien was dat wel het echte waardevolle gevoel dat ik overhield bij het lezen van dit boek.
De namen van Maria begint in Berlijn, waar de veertienjarige Isa Hoffman dochter van een vrouwelijke junk uit Rotterdam en als punkmeisje hoereert in Berlijn. Dit doet ze nadat ze gebroken heeft met een anarchistische groep waar haar vriend Bubi uit Rotterdam deel van uit maakt. Ze wordt het slachtoffer van Oleg Heinze die haar vasthoudt en snuffmovies maakt. Ze weet met behulp van de politie de man te doden.
In de daaropvolgende hoofdstukken komt Isa als volwassen vrouw terug. Ze heeft een trauma overgehouden en dat maakt haar huwelijk met bloemenmagnaat Harry van Dijk er niet makkelijker op. Toch weet ze alles te overwinnen en uiteindelijk blijkt ridder Hortensiahart zielsveel van haar te houden. Zelfs zoveel dat hij na haar miskraam en de daaruit voortvloeiende onvruchtbaarheid een Colombiaans meisje wil adopteren. Door haar verleden zal het niet makkelijk zijn om een kind te mogen opvoeden. De Colombiaanse Consuela Gago die bij de Van Dijks de huishoudelijke klussen doet.
Al gauw blijkt dat het imperium van Harry’s bloemenbedrijf voor een deel is gefinancierd met drugsgelden uit Medellin. Een verklikker uit deze bende vindt de dood en neemt op dezelfde vlucht waar Isa haar Ana Maria meeneemt, een rozenkrans mee die door Ana Maria wordt meegenomen. Met de rozenkrans blijkt van alles aan de hand te zijn. Er zit een USB-stick in verborgen met gevoelige informatie. De Colombiaanse drugsmaffia blijkt dan achter Ana Maria en de USB-stick aan te zitten.
De journalist Jaap de Ruyter is zeer geïnteresseerd in deze stick, maar krijgt deze niet zomaar. Isa stelt namelijk een aantal voorwaarden. Uiteindelijk weten Isa en Jaap de slechte mensen uit het verhaal buiten spel te zetten.
Het komt een beetje fantasierijk over, maar ik denk wel dat Patricia van Mierlo beter kan. Daarom verdient zij een tweede kans. Een beetje het hoe en waarom over mensen vertellen in dit verhaal was wel prettig geweest. Het lijkt allemaal prima, maar het kwam een beetje tekort. Er was meer uit dit verhaal te halen en het wat realistischer gekund. Het boek heeft niet echt indruk gemaakt omdat het hier en daar een beetje geforceerd overkwam.