Dat Roel Janssen hiermee 'De Gouden Strop' heeft gewonnen verbaast mij niet. Het is een spannend verhaal. Het is origineel en af en toe geestig, met een geweldige ironische ondertoon. Waar ik in de vorige boeken van Roel Janssen moeite had met het verhaal vast te houden, was dat met 'De tiende vrouw' absoluut niet het geval.
Het begint allemaal met het vertrek van het zeilschip de Joyeuse. Eigenaar van het schip is de zakenman en projectontwikkelaar Eric Pincoff. Hij wordt bijgestaan door Roberto 'Bobby' Menéndez. Aan boord zit ook de journaliste Tessaloniki 'Tessa' Insinger. Zij wil een reportage maken over Eric Pincoff die tot Europees Ondernemer van het Jaar is uitgeroepen. Dat gebeurt mede op initiatief van de eurocommissaris Helena Feldspath. Tegelijkertijd komen de medewerkers van de eurocommissaris Sylvane Engelhard en de Iraanse stagiair Tariq Mobasheri achter een miljoenenfraude, waarbij een deel van het bedrijf van Pincoff bij betrokken is. De twee verhaalslijnen blijven aanwezig waarbij het verhaal van de zeiltocht centraal blijft. In het verhaal speelt de geschiedenis van Karel de Grote een belangrijke rol, als het gaat om de ontrafeling van Pincoff's zaken imperium.
Janssen beschrijft de zeiltocht naar de andere kant van de wereld op een mooie manier. Vooral de menselijke, met ook de harde en moeilijke, verhoudingen tussen de hoofdpersonen wordt goed in beeld gebracht. Zeker als de Britse bankier Orville de Billières en soms ook Billiard. De man komt aan boord, nadat zij Guernsey hebben bezocht. Het wordt gaandeweg duidelijk dat elk bemanningslid aan boord van de Joyeuse zo zijn eigen motieven heeft. Dat laatste is in het slot duidelijk. Janssen neemt de criminelen in de personages Willem Lodderer en Sjon Muizenman wel op een satirische wijze op de hak. Daar tegenover zet hij de personages toch wel op een geloofwaardige wijze neer. Een boek waar de vaart in zit en mij bij de laatste bladzij deed glimlachen. Terechte winnaar van de Gouden Strop.