Zelden was een 'oude' stad zo jong geleden gebouwd!

Dresden. Ooit ‘Florence aan de Elbe’ genoemd was voor mij een stad geworden met een beladen term. Geboren na de tweede grote oorlog die de wereld had geteisterd en opgroeiende in de pacifistische tijd van ‘Nie wieder krieg’ dacht ik altijd dat de mensheid met haar bombardement op Dresden zijn barbaarse dieptepunt had getoond. De verzonnen surrealistische en wrange romans van Harry Mulisch uit 1959 en Kurt Vonnegut uit 1969 , de een was piloot, de ander was krijgsgevangene op de grond, versterkten dit beeld voor mij. Daar ik dit jaar een tocht door het zuidoosten van wat ooit Oost-Duitsland was maak en daarbij Dresden aandoe werd het voor mij eindelijk tijd om Frederick Taylor zijn boek eens te lezen (uit 2004) die het beeld volledig doet kantelen daar de nazi’s gewoon moordenaars bij uitstek waren en alle bedrijven met name ook in Dresden vanwege de vakkundigheid van de daar werkende lenzenmakers die zeer goed voor het bommenvizier van pas kwamen en het had een uitgebreide en veelzijdige industrie die het tot een van de belangrijkste oorlogsindustrie maakte. Daarnaast was Dresden een belangrijk knooppunt voor communicatie en transport. Taylor’s boek weet te overtuigen in dat Dresden niet anders was dan al die andere steden die in Duitsland gebombardeerd werden en uiteindelijk werd het Duitse verzet hiermee gebroken door dat ze geen troepen meer konden verplaatsen noch nieuw oorlogstuig konden produceren. De pech van Dresden was dat alles meezat voor de geallieerden “De aanval die gruwelijk goed verlopen was” waardoor deze ons moreel blijft achtervolgen als volstrekt onnodig dit sterk versterkt door de propaganda van de Fascistische Nazidictatuur welke overging in de Communistische dictatuur.