Rommelig

Rommelig geschreven. Ik word er ook wat verdrietig van, te weten dat ze (ondanks alle haat- je weet dus niet wie meekijken) toch doorgaat met het elke dag online zetten van haar (prachtige maar kwetsbare jonge) kinderen. Kinderen horen niet online gezet te worden. Als kijker van de story’s weet en zie je alles over ze: ze uit bed komen en naar bed gaan, de hobby’s, probleempjes/struggles, soms al vanaf de bevalling af, de kamers, de bedjes, het eten, welke school, paardrijden en welke manege, scouting, zelfs waar ze wonen. Vreselijk griezelig als je beseft wat voor idioten er rondlopen (wat Annemarie vast beseft gezien de haat die ze krijgt).
Ik hoop dat Annemarie tot dit besef komt, wat voor haar al normaal is geworden: het delen van het leven van haar kinderen. Zelf zegt ze geen veilige jeugd gehad te hebben, maar wat doet dit op de lange termijn met de kinderen - als dit eerder niet al een keer fout gaat?