Als de dood je een verhaal vertelt kun je maar beter luisteren

Ken je dat een boek waar veel mensen lovend over zijn maar waar jij bij de eerste keer lezen op de een of andere manier in vastloopt? Terwijl je als je het een tweede keer pakt er wel door gegrepen wordt. Waar zou dat hem in zitten?

De boekendief is een echt YA boek het is uitdagend voor jongeren maar zeker ook een mooie aanvulling op de volwassenenliteratuur.

De schrijver weet met zijn woorden een beeld op te roepen waardoor je je kunt voorstellen hoe het leven in een oorlog er voor de mensen en in het bijzonder kinderen eruit gezien kan hebben. De schrijver neemt daar echter wel de tijd voor waardoor het boek zeker in het begin traag opgang komt.
Dat komt onder anderen door het bijzondere perspectief.

Het boek begint met een proloog waarin de verteller zichzelf introduceert. Deze verteller is "de Dood" hij gaat ons het verhaal van Liesel Meminger. vertellen.
De dood is van het type alwetende verteller van dit verhaal. Het is een knappe vondst van de schrijver, maar het zorgt er wel voor dat je moet wennen aan de schrijfstijl van het boek. Maar als je volhoudt word je toch gegrepen door het verhaal en de personages die er in voorkomen ze gaan onder je huid zitten..

De hoofdpersoon is Liesel Meminger is een meisje van een jaar of negen in 1939. Zij is met haar moeder en haar broertje op weg naar hun nieuwe pleegouders. Voor zij daar aankomen ontmoet de Dood haar voor de eerste keer want haar broertje overlijdt. Na de begrafenis vind ze het zogenaamde doodgravershandboek. Ze neemt dit mee naar haar nieuwe pleegouders waar zij erg aan moet wennen zij mist haar moeder en heeft iedere nacht nachtmerries van het overlijden van haar broertje. Een tweede belangrijk personage in dit boek is Rudy die in de loop van het verhaal haar vriendje en medestander wordt

Dit boek verhaalt van een kind dat opgroeit in een land in oorlog waar de verstikkende deken van het nazisme voor dit kind in het begin mogelijk onduidelijk is. Zij weet bijvoorbeeld niet wat het woord communisme betekend behalve dat het altijd over haar ouders werd gezegd. in de loop van het verhaal naar mate de oorlog meer voelbaar en zichtbaar wordt voor haar enerzijds omdat de omstandigheden veranderen maar anderzijds waarschijnlijk ook omdat ze ouder wordt..

Waar het kind onwetend is geldt dit voor de lezer maar in beperkte mate. Het verhaal bestaat namelijk uit meerdere delen waarbij de verteller soms een tipje van de sluier op ligt voordat een gebeurtenis plaats vind.

Hoe verder je in het verhaal komt hoe meer je gegrepen wordt door de belevenissen van Liesel en Rudy en de mensen in de Himmelstraat, hoe mooier je de zinnen vind en hoe meer je je een voorstelling kan maken. Het is echter niet zo dat het een boek is wat je in een adem uitleest. Het is juist een boek waarvoor je de tijd moet nemen om er over na te denken en als je dan aan het eind van het boek gekomen bent en je met tranen het boek sluit is het nog niet klaar want het verhaal blijft in je hoofd zitten. En zo is een boek waar je de eerste keer niet doorheen kom uiteindelijk toch een favoriet.

Of zoals op de achterflap van het boek staat..
Als de dood je een verhaal vertelt kun je maar beter luisteren