Sport is het belangrijkste...

Tot nu toe had ik slechts The resurrectionists (Nederlandse vertaling: De wederopstandeligen) van Michael Collins gelezen en daar was ik nogal weg van. In dat licht bezien vind ik Lost Souls helaas tegenvallen. Het boek mag dan op de shortlist staan voor de Booker Prize, voor het gemiddelde Nederlandse publiek is er minder leuks te beleven dan in het eerder genoemde boek.

Lost Souls gaat over het doorrijden na een ongeval. Tijdens Halloween, als alle kinderen langs de deuren gaan, wordt er een driejarig meisje dood langs de kant van de weg gevonden. Haar dronken moeder had de huisdeur open laten staan. Dan blijkt de schuldige een jongeman te zijn, die een veelbelovende sportcarrière voor de boeg heeft. De rechercheur die belast wordt met het onderzoek, Lawrence, wordt subtiel verteld dat hij de jongeman niet mag vervolgens, laat staan beschuldigen en dat hij in ruil daarvoor het jaar daarna een vette promotie zal krijgen.

Nu zal ik niet zeggen dat het boek niet goed geschreven is. Integendeel. Collins is een bijzonder goed auteur. Maar wat moet je hier nu mee? Het idee alleen al, dat iemand kan wegkomen met zo iets verschrikkelijks, alleen omdat hij goed kan sporten? In het verhaal zegt de burgemeester tegen Lawrence dat hij veel toeristen in de stad verwacht, als de ‘sportheld’ het goed blijft doen.
Nou sorry hoor, maar ik trap daar niet in. Overigens trapt ook niet iedereen in het boek er in… Maar hoe dan ook, die hele mentaliteit van ‘sport gaat voor alles’, dat staat toch een beetje ver van het bed van de gemiddelde Nederlander.